Koffiecorner - kanker ...

Print Pagina | Close Window

kanker ...

Geprint van: Forum - Hobbydoos.nl
Category: Diversen
Forum Naam: Koffiecorner
Forum: even bijkletsen
URL: https://forum.hobbydoos.nl/forum_posts.asp?TID=33659
Print Datum: 18 November 2024 om 20:17
Software Version: Web Wiz Forums 12.05 - http://www.webwizforums.com

Onderwerp: kanker ...

Bericht van: melekskeuh
Onderwerp: kanker ...
Datum bericht: 15 April 2013 om 18:15

hoi iedereen

euhm mss raar dat ik over dit onderwerp begin hier ma weet me op de moment geen raad meer ...

een goede vriendin van mij heeft borstkanker en lymfeklierkanker ... is uiteen met haar vrouw ... en veel geruzie over de kinderen .... en andere zaken ...

nu wil ik haar zo goed mogelijk helpen, luisteren ... maar is er iemand die me raad kan geven of weet ik veel wat ? hoe kan ik haar opbeuren ? ze heeft pijn ma verzwijgt veel ... over wat ze voelt word niet gepraat zelf met de psycholoog in het ziekenhuis weigerd ze te praten ...

ik heb al info willen opzoeken ma durf niet ik ben bang om dingen te lezen dat ik eigenlijk niet wil weten want zie haar zo graag dak bang ben da ik haar echt op een dag ga moeten afgeven .....

groetjes melekskeuh

Antwoorden:

Bericht van: J@nke
Datum bericht: 15 April 2013 om 18:33

Vreselijk deze ziekte..
Wat fijn dat jij er bent voor je vriendin
en haar wilt helpen.
Ik kan je alleen zeggen ga zo door om voor haar te zijn, een luisterend oor is altijd goed.
Misschien komt praten later wel, ze moet zelf zoveel verwerken.
Ik wil je dan ook veel sterkte wensen en
doe wat je hart je ingeeft xx

Bericht van: Semmama
Datum bericht: 15 April 2013 om 18:37

Melekskeuh, mijn vader heeft ook ongeneeslijke kanker en waar hij heel veel aan had was het feit dat de klein kinderen hem niet als ziek behandelden, maar als opa. Ik weet niet of je vriendin daar ook baat bij heeft om haar als vriendin te zien en niet als patiënt. Kijk wat ze aan kan en probeer leuke dingen met haar te ondernemen, ook al is het maar voor een half uurtje.

Mijn vader haalde veel positiviteit van even wandelen, al was het maar 5 minuten. Pas je aan haar aan.

Het is heel natuurlijk dat ze psychologische hulp weigert, dat heeft mijn vader ook gedaan. Dat schijnen heel veel mensen met kanker te doen, een extra stempeltje, nog meer therapeuten, daar zitten ze niet op te wachten, terwijl ze het eigenlijk wel heel hard nodig hadden.

Ik weet niet wat de conditie van je vriendin nu is. Toen mijn vader heel weinig kon maakte ik bijvoorbeeld sushi voor hem, zodat hij dat toch kon eten, ondanks hij niet weg kon.

Wat mijn vader en ook twee vriendinnen van mijn ouders heeft geholpen om gewoon lekker over koetjes en kalfjes te praten. Mijn vader had niet altijd zin om maar over kanker te praten, hij wilde gewoon zichzelf zijn ipv alleen maar patiënt.

Ieder mens is anders, iedere patiënt is anders. Dit is waar mijn vader heel veel baat bij had, ik weet niet of jouw vriendin hier ook baat bij heeft.

-------------
Net begonnen en nu al verslaafd.

Bericht van: ladyken
Datum bericht: 15 April 2013 om 18:52

hoi hoi melekskeuh

mss heb ik wat tips voor jou die je zouden kunnen helpen.

ik heb mijn papa 4maanden geleden moeten afgeven ook getroven van kanker mr wel hersen tumor

het eerste wat jij nu kan doen voor haar is luisteren

laat haar zien dat jij nog altijd de vriendin bent en ziet haar ook als vriendine mr nie de zieke vriendin

indien zij baat bij heeft ,om mee te gaan nr de behandelingen,en indien je dat past kan je mee gaan

laat ook toe als zij hobbys heeft van die nog te doen

wat ik ook regelmatig deed was is telefooneren ,ook al was ik juist thuis van een bezoekje bij papa

natuurlijk nie elke kanker is het zelfde

door de hersen tumor kon mijn papa de laatste drie maanden niks meer.was helemaal afhankelijk

van mij en men zus en zijn tweede echtgenote

maar we hebben tot op de dag van vandaag niemand spijt dat we dat nog voor hem hebben kunnen doen tot zijn laatste dag

groetjes christine

Bericht van: melekskeuh
Datum bericht: 15 April 2013 om 18:54

idd ben er voor haar als vriendin...

probeer er zo weinig mogelijk over te zeggen

we spreken bijna dagelijks af en ik probeer haar ook mee te nemen naar leuke dingen ma als ze hoort dat het iets openbaar is word het onmogelijk haar mee te nemen ...

ben heel blij dak hierop reactie krijg is ook een steun voor mij ...

dankjullie wel

Bericht van: lori
Datum bericht: 15 April 2013 om 22:01

Heel veel sterkte.

Bericht van: Cozz
Datum bericht: 15 April 2013 om 22:14

Ook van mij sterkte gewenst voor jullie alle twee

Bericht van: omajan
Datum bericht: 15 April 2013 om 22:16

Heel veel steun en wijsheid

Bericht van: Mamaeer
Datum bericht: 16 April 2013 om 10:30

Sterkte hoor, zal voor jullie best moeilijk zijn, maar probeer er wat van te maken.

Fijn dat ze jou heeft, een vriendin is belangrijk!!

Wat doet een vriendin? Luisteren, leuke dingen doen, samen lachen, samen huilen, enz.....

maar ze is geen arts of therapeut!!

Bericht van: cynnie1986
Datum bericht: 16 April 2013 om 14:04

Sterkte dat als eerste.. kanker blijft een rot ziekte. Bij ons in de familie zijn er helaas meerdere getroffen erdoor waaronder me moeder. (Die godzijdank heeft gevochten en gelukkig geniet van elke extra dag die ze heeft.) (maar ook al wat familieleden kunnen wegbrengen na een lang gevecht.)

Wat kun je doen om te helpen terwijl je je eigenlijk machteloos voelt (dat was bij mij het geval) Ik heb het huishouden overgenomen van me moeder en deed me broertjes verzorgen. Wat ik met liefde deed. Was zelf 18 toen me moeder het kreeg. Me moeder had er veel asn dat we haar niet als ziek behandelde. Wij hadden als familie afgesproken elke dag tussen 4 en 5 praten wij over de ziekte als familie. Mochten we tussendoor vragen hebben of zo werd er ook over gesproken. Bied ze een luisterend oor. Help war je kan. En inderdaad als ze wil en het kan ga mee naar de behandeling. Maar als je meegaat laat je eerst goed informeren. Ik schrok de eerste keer toen ik meeging. Mensen zullen altijd refereren naar hun eigen gebeurtenissen terwijl je daar niet altijd op zit te wachten. Wat ik gedaan heb toen mijn moeder de haren verloor door de chemo. Ben ik naar de kapper geweest en heb solidair me hoofd kaal geschoren. Omdat ik wist hoeveel mowite ze ermee had om "kaal te worden.

Eigenlijk met een lange omweg wil ik zeggen. Wees er voor der wanneer ze je nodig heeft. Help der waar ze het nodig heeft. En probeer toch te praten. Acceptatie kan lang duren maar is bij veel mensen wel een deel van eventueele genezing. Ook helaas niet altijd zo.

Ik hoop dat alles beter gaat en weer goed komt. Voor nu heel veel sterkte en wilskracht tijdens dit nare proces. Mocht je erover willenpraten gooi het in de groep. Elkaar steunen en bijstaan is alles wat we kunnen doen. Desnoods digitaal.

Vr. Gr. Cynthia

-------------
creatiefmetjehanden.blogspot.nl

Bericht van: halmickey
Datum bericht: 18 April 2013 om 22:46

Hallo melekskeuh,

In Januari 2012 kreeg ik ook de diagnose borstkanker, op 6 februari werd ik geopereerd en een maand later volgden de bestralingen. Half mei was dit alles achter de rug ook ik wou met niemand praten omdat je zoveel ineens te verwerken krijgt op korte tijd. Daarna kwam ik terecht in de mallemolen van controle onderzoeken en nog vijf jaar nabehandeling met hormonenkuur. De operatie, bestralingen en onderzoeken heb ik zeer bewust allemaal alleen doorlopen pas sinds een maand praat ik er over met andere personen die geen kanker hebben. Waar ik heel veel steun aan had was het forum vlk hier in België. Wij hebben nu zelf ons eigen straffe madammen clubje opgericht.

Het was ook voor mij een zware periode omdat ik tegelijkertijd ook mijn scheiding moest regelen.

De enige raad die ik je kan geven is blijf gewoon de vriendin die altijd al was en je vriendin zal wel over haar ziekte beginnen praten als ze er klaar voor is. Het is niet niks wat ze nu te verwerken krijgt.

Kanker veranderd je hele leven.

grtjs

halmickey