Hebben jullie wel eens gehoord van kattenleukemie?

Mijn zoon belde net en nu blijkt dat één van zijn katten kattenleukemie heeft.

Vorige week op de dag dat mijn schoonmoeder werd begraven is er een kat van hem aangereden en die had zijn rug en bekken kapot, nu was er dus weer een kat die leek aangereden te zijn maar dat is dus niet zo, het is dus leukemie wat heel besmettelijk is en ik weet nu niet of de 2 andere katten gecontroleerd zijn maar over 3 maanden worden ze erop gecontroleerd en als ze het dan hebben krijgen ze een inslaapinjectie.

Ik had er nog nooit van gehoord. Ik schrik er wel erg van, poezen eten wel gezamelijk uit de voerbakjes enzo en ze wassen elkaar. Op die manier schijnt het heel besmettelijk te zijn.

Het leven van mijn zoon gaat al niet bepaald over rozen maar dit is wel weer heel zielig voor hem en zijn katten vind ik.

O zielig Magtelt, onze poes(in mei hebben we haar al 2 jaar niet meer) heeft een keer een knie gebroken, 510 gulden was ik kwijt maar dat maakte me natuurlijk niks uit. Gelukkig heeft ze er nooit last van gehouden.

Blijft erg zielig als je een poes moet begraven of cremeren. Aan ouderdom heb je dat dan het liefst hè. Maar ja, zo gaat het niet altijd jammer genoeg.

echt zielig voor je zoon. onze stroere kater is ook aangereden gelukkig is die persoon het ons kunnen vertellen want hij droeg een bandje. het was ech mijn leivelings kat.

Nou geef je zoon maar een dikke knuffel.

Wat verschrikkelijk!

Een poezenvriend verliezen is erg!Maar meerdere in één keer?

Toen onze Baziel plots stierf(het blijkt dus aan een hartziekte!)Dit komt blijkbaar meermaals voor dat karthuizers en britse korthaar poezen zomaar plots doodvallen(ongeacht leeftijd,soms pas drie jaar)Baziel was er vijf.

Toen waren we erg aangedaan!Maar we waren heel blij dat we nog steeds onze Gizmo hadden en ons Pralientje!Maar als je ze zo de éne na de andere moet afgeven?Moet erg zijn!!!We leven met jullie mee!!!!!

Veel sterkte toegewenst!En hopelijk zijn de andere lieve poezen niet besmet!!We duimen voor jullie!!!

Vele groetjes,Perle!

Hallo Meia,

Oh wat erg voor je zoon, ik weet wat het is om een dier te verliezen, het komt hard aan, heel veel sterkte toegewenst.

Voor wat betreft het verhaal over Britse kortharen, dat wist ik ook niet. Ik heb hier een kitten van bijna 10 maanden, ze heet Misty en is een dochter van een Brits korthaar en een Pers, ik moet er niet aan denken. Ik laat haar wel even zien, ze is gek op water uit de kraan en wordt ook kletsnat, keuken erbij.

Misty

Ja,spijtig genoeg is het verhaal juist!Heb ik van onze dierenarts(Filip Nachtegaele)Onze Baziel was wel een karthuizerkat.

Maar hij zei dat dit nu en dan voorkwam en dat het telkens om een brits korthaar of om een karthuizerkat ging.En dat het niets met leeftijd te maken heeft.Dat ze terwijl ze bv van een stoel springen zomaar iets aan hun hart kunnen krijgen en zomaar dood kunnen vallen!

Ja,wij hebben ook nog een britse kerel!Maar gelukkig is die niet raszuiver,hij lijkt wel enorm op een britse kerel maar hopelijk is zijn binnenkant meer gewone poes en heeft hij een heel sterk hart!

Ook hebben we er sinds 2 weken een ragdoll bij,Muffin!Een chocolatepoint.

En hebben we een kitten(bleu point ragdoll) gereserveerd bij cattery.Nu afwachten tot hij groot genoeg is om zich bij ons te voegen.Momenteel is hij 3 weken van donderdag en opent hij reeds een goeie week z'n oogjes.Die zal de naam krijgen Olliver(Ollie) Rafles Junior verwijzend naar z'n vader!

Ben toch blij dit in het vooruitzicht te hebben,ja ben blij mijn lieve poezen te hebben.Groetjes,Perle!

(Hopelijk maak ik jullie nu niet te bang met dit schrijven,weet dat niet ieder poesje dit voorheeft,hé!)Er moet ook daadwerkelijk een hartprobleem zijn,hé!.

Hallo Meia,

Ik heb er nooit van gehoord, van die ziekte, ik heb mijn leven lang al katten gehad en boeken genoeg over hen gelezen, maar ik ken het niet, maar daardoor niet minder triest als je zoiets treft met je kat. Vreselijk lijkt me dat. Dan sta je toch wel helemaal machteloos en het beste wat je voor het diertje kan doen is inderdaad laten inslapen, lijden is ook iets verschrikkelijks en als het diertje toch niet beter kan worden is dat de enige oplossing, hoe moeilijk ook.

Ik wens jullie beiden alle goeds toe en een arm om je heen.

Lieve groet van Hil

Dank je Hil,
Gisteren hoorde ik van mijn vriendin dat haar ex een kat heeft met leukemie, en ze hebben nog mer katten en die hebben het niet? Heel apart.
Misschien dat de ene kat er meer last van heeft dan de andere. Sommige katten wassen ook geen andere hè en dulden niet dat een andere kat uit zijn etensbakje eet.
Hoezo er zijn eigenwijze poezenbeesten

We wachten maar af, misschien valt het allemaal wel mee.

Ik lees al de katten verhalen met plezier ( en medeleven ), ook al ben ik zelf geen poezen mens, ze zoeken me altijd op, ook poezen die anders niets van vreemden moeten hebben.

De vrijbuiter van mijn zoon in Australië, lag binnen 3 dagen 's avonds op mijn schouders heerlijk te spinnen, als we tv keken.

Toen ik 6 was, kreeg ik een lief zwart-wit poesje, Robbison, maar mijn moeder zag dat niet zo zitten, dus nam oma het maar weer mee terug naar huis, in haar jaszak. Sindsdien hoef ik er geen meer, ook al was het altijd MIJN poesje als ik bij oma kwam logeren. Over jeugd trauma gesproken .

Ik heb 6 katten   Ik heb 2 perzen, 1 witte dove, een GROTE rode kater, een lapje en een rode turkse angora. Ze zijn allemaal even aanhankelijk, alleen de  witte dove kan niet met de rest opschieten   en is het dus steeds knokken.

Wist wel van de leukemie. Perzen hebben zoiets met een nierziekte.

Hoi magtelt, inderdaad met licht, maar ook met handbewegingen. Zodra je naar haar wijst begint ze al te snorren Dat van dat zingen is ook een goed idee

Ik heb een vriendin die had een witte dove poes en die was eerst heel erg lief, liet zich ook wel aaien enzo maar later kon ze je zo maar een flinke tik geven met haar scherpe nagels. Ik denk dat er wat met haar aan de hand was(dat bleek ook) Poes heeft waarschijnlijk iets in haar koppie gehad, ik denk zelf een tumor of zo. Ze is heel plotseling doodgegaan. Ze nam een sprong, die heel normaal leek te zijn maar die uiteindelijk werd veroorzaakt door een infarct of zo. Ze viel zo op de grond dood neer. Heel zielig.

Mijn vriendin speelde met haar ook vaak met het zonlicht en zo. Heel schattig.

Deze poes was ook heel ontvankelijk voor reiki. Net als mijn poes Romeo trouwens. Heel bijzonder.

O Tony, ik kan me je jeugdtrauma heel goed begrijpen, ik nam ooit een poesje mee maar mocht hem niet houden.  NIet veel later moest ik een poes naar mijn zus brengen en toen zei mijn vader, als ze hem niet wil danhouden wij hem.

Nou je kunt je voorstellen dat ik heel blij was dat mijn zus hem wel wilde hebben. Was tenslotte ook afgesproken hè.

Wel hebben mijn ouders daarna toch nog 2x een kat gehad. Maar het kleine poesje ben ik ook nooit meer vergeten. (gelukkig geen trauma)