Op mijn 21ste ging ik op naailes. De juf was van mening dat je je patronen die je op stof gespeld had, eerst moest doorlussen (doorslaan) voor je de patronen er weer afhaalde. Dan wist je na het doorknippen van de lusjes precies hoe het patroon op het stof hoorde. Mijn valkparkiet vloog regelmatig los in de kamer en was dol op naaiwerk. In een onbewaakt ogenblik had hij bijna alle lusjes uit een pand van een broek gehaald vlak voor mijn les. Toen ik op les kwam, kon ik als je het pand tegen het licht hield nog wel de gaatjes zien waar de lusjes gezeten hadden. De juf moest lachen.

Mijn konijn Kamilla vond het leuk om "paardje te rijden" op mijn rug. Dan moest ik kruipen met haar op mijn rug van de ene stoel naar de andere. Bij elke stoel stapte ze even van me af en kwam weer terug. Ze had ook een passie voor bananen.

Een keer had ze een gat gebeten in de gordijnen. Stak haar kopje erdoor inclusief haar oren. Toen wilde ze haar kop weer terugtrekken, maar haar oren zaten in de weg. Ze rende weg tot het gordijn strak kwam te staan en sloeg bewusteloos tegen de plint. Ik greep een schaar, pakte het konijn & gordijn op en heb haar bevrijd door een winkelhaak te knippen... Daarna kwam ze weer vrolijk bij. 

Haar broertje Stapper gebruikte de kiezen van zijn onderkaak om aan de tralies van de kooi te trekken. Dat hoorde je door het hele huis en wist ik dat ik "geroepen" werd en dat hij los wilde lopen.    

 

soort dingen.

 

Ik weet niet of het echt uniek is, maar Cor de vorige kat sprong buiten in de vensterbank en zat dan voor het raam om binnengelaten te

worden. Maar voor het deel dat draaide, als je dan aan kwam lopen liep hij achteruit over de vensterbank zodat het raam open kon.

Een kat die achteruit loopt, dat is een enorm koddig gezicht.

Wie weet. Een teckel is gewoon een intelligente hond.