Ik sta bij enkele pachtwerken te kijken en een vrouw (blijkbaar de kunstenares) die komt bij mij staan en vraagt wat ik van het werk vind. 

Ik zei haar dat ik het een enorm werk vind om zo iets te maken. Dan vroeg ze of ik iets ineen kon naaien. Ik wijs daarop op mijn jas die ik aanhad. 

Zij kon het bijna niet geloven dat ik die zelf gemaakt had. Maar toen ik zei dat mam zaliger, regents snit-en-naad was, toen zei zij:'Ja, dan is het te begrijpen". Zij vond het heel knap gedaan. Ze vroeg ook hoe ik daar toe gekomen was om dat met die litsen te maken. 

Ik gaf haar volgende uitleg. 

De oude knoopsgaten die IN de voorpanden zaten, die heb ik eraf geknipt. Dan de versleten knoopsgaten er vantussen geknipt. 

Dan de stukken stof langs drie kanten dichtgestikt, en dan de huls (zal ik het maar noemen) omgekeerd en dan tussen de twee lappen stof vastgestikt. 

Toen ik liet zien dat de jas naar twee kanten kon vastgeknoopt worden, was zij nog enthousiaster. 

Meer tijd had ik niet om verder te praten, want ik moest verder. 

Maar dan moet zij mij wel aanspreken, want gezichten onthouden van mensen die ik voor de eerste keer zie, is moeilijk.