francis3 wrote: En mijn haar had ik achteraan met in een vlechtje gedaan.

Kleurige kleding is beter voor je humeur. Ze noemen donkere kleuren niet voor niets sombere kleuren.

Kleurige kleding is veiliger in het verkeer. Dan wordt je beter gezien op de fiets.

Verkoopsters en kassières dienen zich niet te bemoeien met wat iemand zou horen te dragen, want dat is hun taak niet en eigenlijk is het niemands taak.

Gewoon kleding kiezen die je zelf wil, Francis.

dan de herenjassen . . . dan is dat zo en als de kleur jou aanstaat ben je klaar. Ze kunnen eigenlijk alleen zeggen, dit zijn de damesjassen

en daar hangen de herenjassen (in zijn algemeenheid) en ze kunnen zeggen of iets jou wel of niet staat (niet dat ik dat zelf nou altijd zo prijs stel)

 

Echt hele goede regenkleding voor op de fiets koopt de huisband hier bij de fietsenmaker, en hij heeft dus nu een saaie zwarte regenbroek.

Een knalgele jas heeft hij al, zo'n knisperend geval dat aan oliegoed doet denken.

Maar bij de fietsenmaker had hij dus ook zo'n soort discussie en die ging niet over mannen of vrouwen maar over de prijs. Hij wilde echt een

hele goede regenbroek als in heel goed. Ja nou dat was wel veel duurder volgens de verkoper - ja nou en reageerde de huisband.

De afdeling MEISJES/JONGENS, is daar vervangen door KINDEREN. 

Ik vraag me af wanneer (of) dat het ooit ook voor volwassenen komt. Want zeg nu zelf, er is al veel kleding wat door beide seksen gedragen wordt. 

Wat mij nog het meeste stoort is: niet het feit dat dames zich zonder noemswaardige problemen in herenkleding kunnen heisen, maar wel dat mannen niet alles kunnen dragen (lees mogen). 

Voorbeeld:

Een vrouw die een herenbroek draagt, geen probleem

MAAR:

Een man die een jurk draagt, hola, dàt kan niet. 

Voorbeeld, zulke jassen zie je wel meer gedragen worden door beide seksen

Dus, waarom DIT dan niet? vraag ik me soms af (voorbeeld)

@ Mutti Dat doet me denken aan mijn eigen lagere schooltijd bij de broeders (van scheppers). Op het eind van het schooljaar dan werd er voor de ouders in de school een stukje toneel opgevoerd door enkele leerlingen van de drie laagste leerjaren (eerste, tweede en derde leerjaar). Ik zat toen in het eerste leerjaar, en in dat stukje kwamen boeren, ridders en één prinses in voor. 

De broeder die toen instond voor het toneel, die kwam zo'n vier weken voor het eind van het schooljaar de klas binnen en die vroeg wie er allemaal mee wilde spelen in het toneelstukje. Hij had in totaal van onze klas acht kinderen nodig. 

Alle vingers gingen omhoog. 

Toen vroeg die wie er van de leerlingen de rol van een prinses wilde spelen. 

Nog een stuk of tien vingers bleven omhoog.   

Toen zei die dat die jongen die de rol van prinses moest spelen, een jurk aan moest, bleven er nog maar vier vingers in de lucht (mijn vinger die ging de hele tijd omhoog)

Prima, zei die broeder, maar ik heb maar één jongen nodig. 

Het is wel zo dat de jongen die de rol van de prinses moet spelen, zich hier NIET mag omkleden, de anderen die mogen dat wel. 

Één van die jongens vroeg hoe die dan naar school moest komen. 

De broeder zei dat de jurk THUIS moest aangedaan worden en dat je dan zo naar school moest komen. 

Dan werd er weer gevraagd wie van de jongens in die prinsessenjurk naar school wilde komen. 

Toen zei die broeder:Goed, jij zult dan de prinses zijn. (ik zat als enige jongen van de klas nog met mijn vinger omhoog). 

Wat we toen nog niet wisten was dat de laatste twee weken er elke dag twee keer één uur gespendeerd werd voor repetitie 'in-vol-ornaat'. 

Toen ik dat hoorde, was ik blij. 

Iedereen die meespeelde in dat toneelstukje kreeg een pakje van de school mee. Ik kreeg daar nog en brief bij. 

In die brief bleek te staan dat ik vanaf..... (datum weet ik nietmeer) het jurkje reeds thuis moest aandoen want omkleden in de school was taboe.

De eerste dag dat we in vol ornaat gingen repeteren, had ik dan dat jurkje aan. Daaronder een lange broek (tja het was mijn eerste lange broek die ik toen gekregen had en mam vond dat ik die maar moest aandoen). 

Kom ik in de school aan, en één van de broeders die toen daar rondliepen, zei me dat een broek onder een jurkje, dat dàt niet kon. Hij vroeg me of ik tijdens de middag naar huis ging om te gaan eten. Dat was zo. Tegen de middag dat ik naar huis ging om te gaan eten (zoals de meeste leerlingen) dan stond die broeder daar aan de schoolpoort en gaf me een brief mee. Voor thuis af te geven. zei die.

Dus thuisgekomen gaf ik die brief af aan mam (pa was gaan werken). 

Mam las de brief en zei toen, tja dan moet die broek maar uit. Eigenlijk heeft die broeder gelijk. Het is echt geen zicht. 

Dus de lange broek ging uit en na het eten, terug naar school. 

Zo ben ik dan twee weken naar school gegaan. Steeds blij gehumeurd. 

Ik ben zelfs toen zo eens naar de beenhouwer geweest, die me steevast aansprak met juffrouwke. NU zei die: Oh, nu heb je een kleedje aan, maar....gij zijt helemaal geen juffrouwke, gij zijt een jongetje. Kort na de grote vakantie zijn die gestop met winkel houden (denk op pensioen) Maar dit voorval, als jongetje in een jurkje naar school gegaan, en er elke keer toch goed ontvangen. IK mocht opeens met iedereen meespelen, bij het knikkeren ging het zelfs helemaal anders, (raak schieten was de twee knikkers normaal van jou; maar in mijn geval was het: het is maar voor kwaad, dus enkel maar om te oefenen, er naast schieten was knikker kwijt aan de andere) Nu was raak schieten de knikker voor mij, er naast schieten was maar voor kwaad, dus enkel voor te oefenen en had ik mijn knikker terug)

Groots verhaal!

Het gaat eigenlijk allemaal over dat het niet om de knikkers (jurk of broek) gaat maar om het spel.

Heel leuk dat je er fijne herinneringen aan hebt!

Zo van ik ben queer en ik deel dat gewoon, hoe vind je trouwens mijn lipstick en dat alles in 1 posting.

En ik kan mijn been niet zó hoog krijgen

Ben toch blij dat ik het eens gezien heb