poes op haar Instagram account:

....ja ik zei tegen mijn vrouwtje, haal jij even een zitzak voor me enneueuhhhh

lekker!!!

mijn poes gebruikt mij graag als krap doosje en mijn wang als dakje

en ik heb altijd honden en katten gehad dus ben ik niet anders gewend dan op randjes zitten maar ik heb het er heel graag voor over want ik zou me geen leven zonder dieren kunnen voorstellen

ik was met poes naar de dokter

ze is al een poosje steeds aan het braken en ik was 2 weken geleden ook al bij een andere dokter (dat kwam zo uit)

wat is ze lief! zei deze dokter steeds, en u hebt ook al zo'n lief hondje!

ze kon ook haar hart niet goed luisteren omdat poes zo hard zat te spinnen

ze dacht een ruisje bij het hartje te horen maar de dokter 2 weken geleden hoorde dat niet

ze heeft een andere prik gehad tegen misselijkheid en wormenkuur en ontvlooid. dat laatste had ik om gevraagd want ik had vorige maand duur spul gekocht en dat werkte niet en het enige waar poes een rot hekel aan heeft is aan vlooienspul dus nu kijkt ze kwaad naar de dierenarts ipv naar mij.

ze heeft dieetvoer aanbevolen en medicijnen had ik nog......weer proberen

voel me er eerlijk niks lekker bij

Wat bedoel je met steeds braken . . . want die van mij zal altijd braken, maar niet steeds. Meestal zeggen ze haarballen, maar ik heb nog nooit een

haarbal teruggevonden. Zelf denk ik vaak dat het muisjes zijn, die slecht vallen - ze is behoorlijk actief op het muizenfront.

Maar als het blijft, volgens mij moeten ze dan kweekjes doen . . . of beter kijken.

1 van mijn katten braakte ook regelmatig.

vaak vond ik dan een of twee grassprietje(s) erin.

Daar zat  hij vaak aan te knagen om dan een poosje later te gaan braken.

Soort van reinigingsritueel, heb ik bedacht.

ja dames ik vind het heel aardig dat jullie meedenken hoor maar zoals ik eerder zei, ik heb mijn hele leven honden en katten gehad en weet wel dat katten af en toe en bepaalde tijden vaker braken; haarballen, gras, muizen, vogeltjes, enz

als ik Poes dat had zien doen was ik niet 2x na elkaar met haar naar de dokter gegaan.

deze Poes is ziek, echt ziek

en ik voel me daar steeds ellendiger over omdat ik nu niet veel anders kan dan afwachten in de wetenschap dat we op dit moment alles hebben gedaan (de dierenartsen en ik) wat in onze macht lag

ze eet niet meer en wil alleen op mijn schoot als in een krap doosje, met mijn wang als dakje en dat geef ik haar zo veel mogelijk.

verder kan ik alleen wachten of ze hier nog van op knapt.

Ja, dat klinkt echt ziek.

Een kat die niet eet is er slecht aan toe, kan je haar geen extra lekkere kleine hapjes voeren?
Haar darmen moeten aan de gang blijven!

Sterkte, allebei.

dank jullie wel, dit had ik even nodig.

nee geen kleine hapjes, ze wil niks behalve dan op mijn schoot. ik slaap vannacht op de bank, dan kan ze tegen me aan liggen als ze dat fijn vindt; dieren in bed heb ik een paar jaar geleden afgeschaft.

de dierenarts doet niet vaag, ze weet het gewoon niet. volgens mij weet Poes het al een poosje en ik ook al wil ik er niet aan

electronische conversatie dat het soms moeilijk is om elkaar goed te begrijpen. 

Heeft de arts geen bloedtest oid aangeboden ? Of is poes al oud ? Met oud bedoel ik dan - heel erg oud.

Met onze vorige kat hebben we nog van alles geprobeerd, maar hij wist allang hoe de vlag erbij hing. Hij heeft bij de dierenarts een spuitje gehad,

maar dat zal ik niet snel een tweede keer doen - alleen als ik zie dat de kat echt pijn heeft.

Iew ik heb me geen moment aangevallen gevoeld. ik constateerde dat ik heel andere antwoorden kreeg dan het beetje medeleven wat ik nodig had en toen dacht ik dan moet ik dat duidelijker aangeven.

het is voor mij ook elke dag leren hoor

Deze poes is 12, nog niet oud dus. ik kan goed met mijn dieren praten, ik kan ze goed verstaan.

Haar broertje die ik ook had, zat op een dag ineens recht voor me, keek me strak aan en ik zei, wat kijk je raar naar me, en toen wat zit je vachtje rommelig en toen je zit toch niet stiekem vanbinnen weg te 'kankeren' he?! en hij zei brr en dezelfde avond zat ik bij de dierenarts en bleek hij leukemie te hebben. Niks aan te doen. Dus ik nam 'm weer mee naar huis en de laatste week hebben we drie dubbel bewust van elkaar genoten Toen ik het even niet meer zag zitten ben ik naar mijn tuin gefietst om zijn grafje te graven. Gelukkig bloeiden er nog volop dahlia's waarmee ik de binnenkant van zijn grafje heb bekleed. Twee dagen riep hij me luid. Ik ben naast hem om de grond gaan liggen en hem 'vieze' verhaaltjes gaan vertellen want daar hield hij zo van toen gleed hij heel rustig in 'n coma. Die nacht stierf hij en 'smorgens heb ik hem begraven. Alles heel rustig; het was goed zo. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor.

Ik heb ook wel eens katten bij de dierenarts moeten laten inslapen, de een ging vredig de ander vol protest, dat verwerk ik veel moeilijker

Deze is, buiten dat ze niet eet, redelijk levendig. En eindeloos lief voor mij. Grappig is wel dat ze nu niet meer bij de hond gaat liggen, dat deed ze eerder wel graag.

Ik heb straks overleg met de dierenarts over een eventueel vervolg onderzoek, ga nu eerst ontbijten.

Dank jullie wel, nogmaals. Al zijn jullie nog zo ver weg het voelt toch alsof ik er niet helemaal alleen voor sta, zo tussen brei- en haakwerk door

Weet je, als het alleen over braken ging was het niet zo'n probleem, zoals je gemerkt hebt.

Maar een echt zieke kat is heel naar en dan willen we graag meeleven.

Mijn kat was 19, had erg last van artrose en was dus aan het einde.

Hij ging niet meer eten en week niet van mijn zijde.

Dierenarts gebeld en die zei: als ze niet meer eten is het snel klaar, darmen moeten aan de gang blijven.

Maar hij gaf wel als advies om hem in te laten slapen want stille darmen kunnen veel pijn geven.

De laatste dag heb ik de hele dag met hem op schoot gezeten, heel stilletjes en de gang naar de dierenarts was zwaar (ik zou de dierenarts laten komen in het vervolg)

Ik wilde hem niet in de reismand doen en heb hem in mijn armen gehouden in de auto, hij bleef heel rustig.

Ook tijdens het inslapen heb ik hem vast gehouden, ik wilde hem niet op die koude harde tafel laten.

Het ging sereen en rustig.

Gek genoeg maakt het verhaal van jou kat weer veel los bij mij.

Helaas mogen wij geen katten meer vanwege mijn lief, maar ik mis het wel heel erg.

dankjewel voor je berichtje Lao-tse dankjewel voor het delen

weer naar de dokter, weer prikje tegen de misselijkheid en om eetlust op te wekken.

helpt het niet kunnen we morgen nog bloedonderzoek doen, zei hij. ik zeg doe dat dan maar meteen anders moeten we weer terug, weer stress.

bloed geprikt en hij belde net, geen afwijkingen in de lever of nieren dus dat is heel gunstig. en hij voelde niks raars in haar buik.

hij hoorde wel een ruisje bij haar hartje maar daar kan ze ook nog een poos probleemloos mee verder (met 'n beetje mazzel)

ze heeft ander speciaal voer, daarvan heeft ze net een eetlepel gegeten, nu kijken hoe het zich verder ontwikkeld.

een voorzichtige 'hoera'

en verder ligt ze nu vreselijk zielig te kijken naar de pleister om haar poot dus daar zal ik haar van gaan bevrijden

Heeft ze tóch wat gegeten, fijn.

Ik vind het erg knap van dierenartsen dat ze bij een dier bloed kunnen prikken.

Is het een buitenkat? Kan ze buiten iets raars hebben gegeten?

nee, ze komt alleen op het balkon. ik dacht misschien heeft ze zichzelf vergiftigd door de hond te wassen want die had ook vlooienmiddel op gehad. heb het gevraagd aan de dierenarts en hij zei het kan wel maar dan had ze andere verschijnselen gehad.

Als ik zie hoe veel rustiger ze nu is, kom ik op mijn eerste idee terug dat het door de vlooien kwam of tenminste, omdat ze met vlooien zich de hele dag zo zit te likken en veel haren binnen krijgt....

dank je wel Magtelt, voor het delen van je bericht over je kat

dat heeft Poes toch maar teweeg gebracht dat we deze liefde nu ook met elkaar hebben kunnen delen 

en dat ze weer opleeft. Ik duim voor je.

wat mooi Magtelt, ik heb ook een rode kater gehad die zo op mij was, zo beschermend. zo hebben ze net als wij allemaal hun eigen karaktertrekjes en die kun je waarderen of niet.

dankjewel Iew en ik hoop dat je er nog even mee doorgaat met dat duimen want ik haalde ook een beetje opgelucht adem en met de hoop dat het nu de goede kant op gaat maar daarnet heeft ze dat beetje eten van vanmiddag opgebraakt dus ik weet het even niet meer

gisterenavond wat dieet nat voer aangemaakt met een beetje warm water en wat rijstebloem (tip van mijn vorige dierenarts) ze was heel blij. vanmorgen zag ik dat ze maar de helft van dat beetje had gegeten en dan weet ik het wel, dan is ze onder het eten misselijk geworden. ze kwam me heel blij tegemoet, vreugde krabbeltje in de krabpaal, gaat zitten en braakt het er weer uit.

ik begin wanhopig te worden.

zij niet, zij zit op mijn schoot luidkeels te spinnen

Wat niet veel zegt. Je weet toch ook dat katten spinnen als ze pijn hebben of zich niet lekker voelen?

Soort zelftroost.

heb net de dierenarts gesproken, hij heeft voorgesteld even niks te doen en te kijken of ze het zelf weer oppakt. ook op hem maakte ze de indruk van een , buiten het braken, gezonde en gelukkige poes.

we kijken het het weekend aan

ze zit te spinnen op mijn schoot en waarom zou ik dat niet uitleggen als dat ze zich veilig en geliefd voelt bij mij want ik doe alles om erachter te komen wat ze mankeert

straks kan ik de dokter bellen, dan maken we een afspraak later vandaag voor een foto en als er een haarbal het darmkanaal verstopt laat ik haar opereren.

weten jullie nog hoe ik dat doe om een spijkertje in de muur te krijgen? ik geef niet zomaar op hoor!

en tot dan knuffelen we en noem ik haar lieve woordjes en zij spint geen wol

ze heeft geen haarbal in haar darm maar een tumor in haar borstkas, die drukt haar slokdarm dicht. niks aan te doen. de dokter heeft haar water onder de huis gespoten zodat ze zich nog wat lekkerder voelt, zo kan ik tot maandag van haar genieten....hoop ik

foto was zo gepiept; zelden zo'n lieve kat meegemaakt zei de dokter

I know, zei ik eigenwijs

Ach vrouw toch, wat verdrietig!!

Heel veel sterkte, dit weekend!!

jullie zijn zo lief voor ons; dank je wel 

het is hier heel rustig in huis, heel vredig. alles is goed zoals het is.

dank jullie wel Mutti en Petraco

ja het doet pijn maar het kan alleen pijn doen als er liefde is, hoe meer liefde, hoe meer pijn en dat geeft pijn, voor mij, weer een positieve wending

vannacht heb ik haar bij mij in de slaapkamer genomen. ik wilde eerst op de bank slapen maar ik ben ook geen 18 meer en verlang naar een goed bed. ik had haar geen groter plezier kunnen doen

brrr, zei ze vanochtend toen ze merkte dat ik wakker werd, spreidde zich als een dekentje over mijn buik en duwde haar koppie in m'n hand; kom op, kroelen!

hondje kwam natuurlijk ook naast mijn bed staan voor een ochtendknuffel, misten we alleen nog een man om ons ontbijt op bed te brengen

ze doet het nog steeds goed.

gisteren heb ik wel haar grafje gegraven voor als het moment daar is.

ik heb net de dierenarts gebeld en afgesproken dat ik haar laat inslapen op het moment dat ik merk dat het 'op' is voor haar. we hebben het nu nog heel goed samen en ik ben dankbaar dat we dit zo mogen doen.

mijn grootste teleurstelling zit erin dat ik hoorde dat te horen kreeg dat ze niet thuis kan inslapen ivm corona. dierenartsen gaan niet meer op huisbezoek, heb al andere dierenarts gebeld maar daar kreeg ik hetzelfde antwoord

dat moet ik wel even verwerken

Carolina, in stilte hoop ik dat poes vanzelf zachtjes in zal slapen.

Jij ook, denk ik.

ja klopt helemaal maar als ze het moeilijk krijgt en/of pijn zal ik geen moment twijfelen en naar de dierenarts gaan.

voorlopig genieten we buiten van de zon

ik voel me niet schuldig en ik heb nooit spijt, behalve als ik per ongeluk op een pootje of staartje sta dan zeg ik uitgebreid 'het spijt me' tegen het slachtoffer.

ze ligt nu lekker op mijn schoot te spinnen; ik kan niet gaan zitten of ze springt erop.

heb wel vanmorgen de dierenarts gebeld en een afspraak gemaakt voor morgen namiddag.

had gisteren een doosje meegebracht om haar in te begraven. ze ging het meteen uitproberen natuurlijk maar ze vond het niks; te krap

heb vanmorgen een nieuw doosje meegebracht, wit en iets groter; die vindt ze geweldig dus die wordt het.

vanmorgen haagbeukjes gekocht en op haar grafje wil ze madeliefjes dus ik zal de rand langs de haagbeukjes vol planten met madeliefjes

ik merk dat ze wel moe begint te worden, vandaar de afspraak met de dierenarts

praktisch denken is ook nodig Mutti, dankjewel

Ja ik heb haar broertje op 80 cm diep en dat doe ik haar ook.

zaterdag had ik het moeilijk omdat toen werd bevestigd wat zij zelf me al had verteld, nu vind ik het niet moeilijk. komende maanden zal ik haar nog wel eens missen maar dat zal voornamelijk met een glimlach zijn om wie en hoe ze was en af en toe een traantje houdt de traanbuisjes schoon

en die laatste woorden van jouw bericht, daar houd ik me aan vast Pareltje

poes 'dwingt' me nu al dagen op een stoel, al is het maar omdat zij dan op me kan zitten.

en breien met haar op schoor doe ik ook niet meer wat betekent dat ik nu ineens veel 'tv' kijk op de computer.

nu kan ik helemaal niet tegen spanningen dus keek ik vanmiddag naar masterclass van Max en dat ging over voeding; heel interessant

nu kijk ik naar 3 sterren camping; heel gezellig

en straks komt 'down the road' wat ik bijzonder fijn vind om naar te kijken om....dat vertel ik misschien nog wel eens

en ik dacht, car, je begint op je moeder te lijken met dat tv hangen. nu lijk ik als 2 druppels water op mijn vader, dus dit was een nieuw ontdekking voor me

ach ja, je hoeft maar een dag op smoelenboek rond te kijken om te weten dat veel mensen zichzelf niet eens verstaan

laat staan een geliefde of een buur

laat staan de dieren en planten

maar dat wil niet zeggen dat die ander niet spreekt

Poes is heel rustig weggegleden; hoe graag ze er nog wilde zijn, ze was moe.

ik heb haar mee naar huis genomen zodat het hondje afscheid van haar kon nemen en ik haar mooie vachtje nog even aaien. morgen middag zal ik haar begraven.

het enige dat ik lastig vond was huilen met een mondkapje; dat ding zat toen ik buiten kwam aan mn gezicht vast geplakt van de snot

Dank jullie allemaal voor je aandacht en medeleven de laatste dagen, het was hartverwarmend

Mutti als je iets van het ziekenhuis te weten wilt komen, kun je beter niet het ziekenhuis bellen want daar vind je geen enkel antwoord.

beter is het te vertrouwen op je eigen 'boeren'wijsheid, daarmee kom je het vaak het verst.

fijn voor je man dat haren wassen weer kan. je voelt je vaak toch het lekkerst als je weer gewoon onder de douche kunt stappen

Fijn dat het allemaal in rust is gegaan.

Heel mooi dat jij er zoveel vrede mee kan hebben.

Al zal het verdriet er echt wel zijn.

Het hondje zal nog wel gaan zoeken.

Een heel mooi gezegde vind ik (dit wordt vaak gebruikt als een persoon is overleden, maar waarom kan het niet voor een viervoetige huisgenoot?)

Sterke.

dan stel ik meestal voor om weer naar het asiel te gaan. Vaak kies ik dan een andere kleur kat dan ik had, wat geen probleem is omdat er

vaak zoveel katten in het asiel zijn (hier in ieder geval wel).

Heel veel sterkte de komende tijd en heel goed dat je haar meegenomen hebt en dat je het met je hond gedeeld hebt - iets dat ik heel normaal vind.

En nogmaals heel veel sterkte en aai haar nog maar rustig net zo veel je wilt - doen wij ook altijd.

Misschien zou je wat haartjes kunnen bewaren en daar een engel van kunnen maken (het lijfje was van de haren en het hoofd was een kraal). Dit heeft een cliënt van mij gekregen van de dierenarts met de haartjes van de overleden hond. Het zag er prachtig uit

bijzonder en mooi jullie berichtjes en warm. dank jullie wel

heel mooi Lao-tse! en je hebt gelijk waarom niet voor een viervoeter?

ik ben echt een muziek junkie, ik verwerk alles met muziek; verdriet en vreugde.

dus daar heb ik gisterenavond ook ruim de tijd voor genomen.

huilen heb ik de afgelopen maanden al heel veel gedaan en de afgelopen weken/dagen nog meer

nu is er voornamelijk stilte en 'draai' ik muziek van John Rutter (klassiek/religieus) wat de vrede nog eens extra bevestigt.

en ook ik zal vandaag of morgen denken een muis te zien of een andere voor mij zeer goede 'smoes' hebben om weer een kat in huis te halen, daar ken ik mezelf goed genoeg voor

zou die dierenarts in z'n vrije avond uren nog engeltjes zitten knutselen, vraag ik me af. dat zou wel bijzonder aardig zijn maar ik zou het niet doen.

nogmaals heel hartelijk dank! jullie zijn me echt tot steun geweest

En dan ga ik met gezwinde spoed naar het asiel . . . 

 Iew

ja ik ga ook niet meteen hoor en waarschijnlijk ga ik nooit. dieren komen meestal vanzelf in mijn leven, net als deze poes en haar broertje, die hadden echt mij uitgekozen

hahaha, nu moet ik lachen om mijn bericht van gisteren.

zat er gisterenavond zo doorheen en het had maar weinig gescheeld of ik had naar Zwolle gereden en daar twee katten opgehaald

gelukkig ben ik niet zo'n held met rijden en al helemaal niet 's avonds laat

zo kun je toch nog eens de voordelen ervaren van je beperkingen

ik vond met computer opruimen nog zo'n leuke foto's van Poes, die kan ik jullie niet onthouden

over vreemde slaapplaatsen gesproken....