Ik heb nog een jasje liggen waar al een jaartje of zeven de rits van kapot is  (en deels eruit gehaald) Daar ik geruime tijd er echt geen tijd en goesting voor had, is dat maar blijven liggen. Het is een jasje wat ik graag droeg en het voelde toen prettig aan om te dragen.

Ik weet nog dat toen ik het ging kopen.  Die bewuste dag, kwam ik voorbij die winkel en zag die jas liggen. Helaas was die winkel die dag gesloten. Ik had toen een briefje in de bus gestoken met de melding dat ik dat jasje graag zou willen kopen. (tja zeg nu zelf 150 frank voor dat jasje is echt niet veel).

’s Anderendaags ging ik naar die winkel en…het was weg. Gelukkig ging ik alsnog die winkel binnen. Ik zei toen tegen die vrouw:”Madam, ik heb gisteren een briefje in de bus gestoken…) de vrouw onderbrak me en zei:”Ik heb het meteen uit de etalage genomen en opzij gelegd, want het was het laatste stuk. Hier is het, pas het maar eens aan. Ge moet het niet nemen als je wil, je bent tot niets verplicht”. Ik nam het aan en trok het aan en ritste het toe.

De vrouw zei:”Het staat je echt goed, maar er is één ding wat ik je wel moet zeggen, en als je het je niet aanstaat, hoef je het jasje niet te nemen”. Ik vroeg haar toen wat dat dan wel zou zijn, maar ik neem het sowieso toch.

Toen zei die vrouw”:Misschien hoor je het niet graag, maar ik verkoop zulke jasjes ook aan jongens en mannen.”

Ik zei haar toen:”Dat geeft niet, ik draag ook meisjesjassen, en niet alleen jongensjassen”.

Toen bekeek die vrouw mij eens goed en toen vroeg die:”Mag ik je vragen ben jij een jongensachtig meisje of een meisjesachtige jongen? Want ik zie het echt niet ”

Ik zei haar toen dat ik die opmerking al meerdere keren gehoord had en dat ik me daar niet aan stoor. Ik zei haar ook dat als ze mij met de verkeerde sekse aanspreken dat ik me daar  ook niet aan stoor, enkel stoort het me als ze dan tijdens het gesprek opeens zeggen: oh sorry meneer, ik dacht dat je een vrouw was.