Verhuisd en toch weer veel hobbyspullen

Dat vind ik echt superzielig, zulke moeders of vaders.....die kinderen keken hun ogen uit bij anderen en speelden daar naar hartelust denk ik....een huis waar geen boek of ander teken van bezigheidsleven toont heeft voor mij, let wel voor mij, geen ziel....

Eens in de week moet bij ons de vloer vrijgemaakt worden om te kunnen stofzuigen. En dan wordt onder protest het auto- en treinenparcours in de bakken gegooid. Binnen een uur nadat de stofzuiger langs geweest is ligt er weer een nieuw, nog ingewikkelder parcours.
Ik vind persoonlijk dat mijn zoontje duidelijk talent heeft en later vast beroemd wiskundige, architect of logistiek expert wordt. Dat wil je toch niet in de kiem smoren?

Ik heb ook van die familieleden en kennissen waar het ziekenhuissteriel is. Het is er nooit gezellig en vanaf dat je daar binnenkomt begin ik al te hunkeren naar het volgende uur waarop je beleefd kan zeggen dat je naar huis gaat met het is eender welke uitvlucht. Er wordt precies niet geleefd daar, ik voel me er niet op mijn gemak, durf bijna niet te bewegen. Als er ergens geleefd wordt kan het niet anders dan dat het er wat rommelig is. Als ze hier over de vloer komen is iedereen ook wat losser dan bij die bepaalde mensen.
Vandaag is de kleinzoon (16 maanden) geweest, je moest tot daarjuist zien hoe het erbij lag want het plezantste is natuurlijk de doos met blokken omkappen. En dan vier op een rij, die schijven er nog bovenop gooien, die rollen zo gezellig overal naartoe, de houten puzzels die haal je ook helemaal leeg en schuif je dan met je hand zo van tafel. Juist opgeruimd en we missen nog : 2 rode schijven en onder de zetel zal nog wel het een en ander liggen.

Ik heb juist mijn haakspulletjes weer netjes op tafel uitgestald om verder te kunnen doen en naast de tafelpoot staat de zak met vulling en die zal daar nog een aantal weken blijven staan.

O, maar toen de kinderen klein waren was het hier ook wel heel anders hoor, toen liet ik ze ook wel lekker aanspelen, maar stopten ze met spelen, dan ruimte ik het gelijk weer op. Ze hadden in de kamer aan een muur een lange plank waar ze met lego en zo konden spelen. Daar lagen ook de speelgoedbakken, dus ik kon alles gewoon in de bakken terug gooien en opgeruimd was het.

Nu moet ik als er iemand thuis komt wel hun jas ophangen, schoenen onder bij de tap leggen, tas van de bank halen en in de gang leggen. Och dat doe ik liever zelf dan dat er geruzie door komt. Behalve als ik heel moe ben, dan komt sr wel ruzie door want dan ben ik te moe om het op te ruimen.

De tijd dat de kinderen klein waren was het hier veel gezelliger in huis, met dat speelgoed in de kamer. En toen we huisdieren hadden, die geven ook wel gezelligheid vind ik (en rommel).

Het handwerken ligt wel voor het grijpen, in een mandje met deksel, naast mijn stoel.

Janne Marie wrote: O, maar toen de kinderen klein waren was het hier ook wel heel anders hoor, toen liet ik ze ook wel lekker aanspelen, maar stopten ze met spelen, dan ruimte ik het gelijk weer op. Ze hadden in de kamer aan een muur een lange plank waar ze met lego en zo konden spelen. Daar lagen ook de speelgoedbakken, dus ik kon alles gewoon in de bakken terug gooien en opgeruimd was het. Nu moet ik als er iemand thuis komt wel hun jas ophangen, schoenen onder bij de tap leggen, tas van de bank halen en in de gang leggen. Och dat doe ik liever zelf dan dat er geruzie door komt. Behalve als ik heel moe ben, dan komt sr wel ruzie door want dan ben ik te moe om het op te ruimen. De tijd dat de kinderen klein waren was het hier veel gezelliger in huis, met dat speelgoed in de kamer. En toen we huisdieren hadden, die geven ook wel gezelligheid vind ik (en rommel).

Uhm - je moet ? Bedenk je vooral dat ze ooit hun vleugels uitslaan en het warme nest verlaten en dat ze dan bepaalde dingen zelf moeten doen.

Misschien kun je de jongste dan leren haken of kumihimo-en