valt tegen

Wat een hartverwarmende reaktie, dat is wel even slikken. Waarom is het forum zo hartverwarmend terwijl er - denk ik - alleen vrouwen reageren? Het is nu wel een little little bit aan de orde gesteld en collega's doen gewoon schijnheilig aardig, ik voel het gewoon! Ik heb mijn ervaring gedeeld met mijn vorige coördinator. Ik heb haar gevraagd of de vacature - op de andere afdeling - nog open staat. Ze heeft aangegeven dat ze geen geschikte kandidaten kunnen vinden. Ik was hier in eerste instantie voor aangenomen en heb later de andere baan genomen. Zij geeft aan dat ik kans heb dat -wanneer ik nu terug zou willen - ik op de ego van de nieuwe teamleider ( man ) sta en ik dit kan vergeten. Begin januari worden er kleinerre groepen geformeerd. Ik word dan direkt gekoppeld aan een adviseur. Wie weet net diegene die de feeksen ook willen. Ik hoop dat ze snappen dat ik hier niets aan kan doen. Er schijnt ook een tweedeling op de afdeling te heersen tussen die meiden, aangezien één helft ervaart wat ik ook ervaar. Een lieve 58 jarige vrouw, wiens werk ik overneem omdat ze in de VUT gaat, heeft zich over mij ontfermt en aangegeven dat zij als mijn aanspreekpunt fungeert. Hier had ik ook om gevraagd, dit geeft al een fijn gevoel. Je merkt alleen dat, wanneer een mannelijke adviseur normale interesse toont dit opvalt bij de groep. Bijvoorbeeld: hoe was je vrije dag? Een normale vraag maar de mannen doen niet zo moeilijk. Misschien dat de wijven hierdoor uiteindelijk ook niet onder normaal gedrag  uitkunnen.

thanks voor de lieve woorden. Aangezien ik niet zeker weet of iemand mijn eigen naam kent pas ik even tijdelijk mijn echte naam, te vinden onder profiel aan. Zo kan ik even mijn gevoel spuien, er van uit gaande dat het hier anoniem is. Thanks voor de steun, uit de grond van mijn hart! Fijne dagen gewenst!

Zonder zo'n werksituatie te bagatelliseren is het wel logisch dat dit ontstaat, jij komt nieuw binnen en je zult zelf je best moeten doen om er iets van te maken. Je maakt zelf al het onderscheid tussen de "leuken" en de minder "leuken". Maak het bespreekbaar en vertel wat je dwars zit. Vliegen vang je nog altijd het meest met honing dan met azijn. Kortom trek een vrolijk gezicht en ga ervoor.

PS. Let niet op mijn sig.

Hoi Nijntje,

Wat rot voor jou... en zeggen dat bijna iedereen zo'n ervaring heeft... zijn wij vrouwen dat echt zo moeilijk ??? of komen we altijd bij de verkeerde terecht ?? Ik duim voor jou en hoop dat je zo spoedig mogelijk een toffe werkkring vindt.

Groetjes,

Rita.

Ik heb het geluk, dat het grootste gedeelte van mijn collega's mannen zijn en de paar vrouwen, met wie ik werk, zijn sympathiek.

Ik zie mijn collega's slecht een uur of 2 per dag en daarna heb ik mijn eigen werk in mijn eentje.

Wat hoor je dat vaak zeg! Vreselijk als je daar middenin moet zitten. Dan ben ik blij dat ik geen baan heb (en ook niet hoef) Moet je ook eens opletten hoe vrouwen elkaar bekijken(ik doe daar trouwens nooit aan mee) Maar het valt me wel eens op als ik in de stad loop. Wat maakt het nu uit hoe een nader eruit ziet?

Je zou zeggen dat vrouwen toch veel zachter zijn dan mannen, normaal gesproken en uitgaand van mezelf Maar nee, het is dus niet zo, jammer vind ik dat.

Ik zou toch maar op die andere baan solliciteren als ik jou was. En desnoods maar eens met dar vrouwvolk om de tafel gaan zitten en het bespreekbaar maken. Succes ermee!