broekschijter

pareltje2011 wrote: Euh zal het maar half vol wonderolie doen ,dat is dan positief ,😉

Of de negatieve versie dat is: het glas is half leeg... ... je hebt nog maar de helft over.
Ik kies voor de positieve variant.

Het maakt verschil wat er IN het glas zit, wonderolie of rosé.

En dan werkt het ouderwetse: "De wil van kindertjes staat buiten naast de bezemsteel" nog het beste. Of een quote uit een meisjesboek: "Wie niet kan wat hij wil, moet willen wat hij kan."

Tja dingen die we in onschuld deden of zeiden, zullen wel eens verkeerd begrepen zijn, waarop wij de reactie van volwassenen niet begrepen. Of ze waren net geïrriteerd over iets anders. Kom je er later op terug, dan krijg je weer de schuld, dus uitpraten is er niet bij. Het hoort bij onze geschiedenis en heeft ons gemaakt tot wat we zijn. Ik heb later begrepen, dat mijn moeder een tang van een kraamverpleegster had, die mijn kleine broer met vieze luier liet staan, tot een buurvrouw zich over hem ontfermde, en dat mijn grote zus van 8 om boodschappen werd gestuurd, waarbij de ze best gevaarlijke Spiegelstraat in Amsterdam moest oversteken, waar op schooltijden een agent stond om ons over te helpen. Dus mijn moeder lag hem te knijpen van angst en vond dat ik in ieder geval veilig was.

Ik heb begrepen dat als mijn lenzen niet uitploppen, zij me aan de hand daarvan kunnen identificeren. Ik vond het bizar en zat lacherig

O Magtelt, dat is om een heilige schrik voor een fiets te krijgen. Ik denk als kind 'ontvoerd' worden zonder enige uitleg dat dat het ergste is wat iemand kan overkomen en dat dat een karaktervorming teweeg brengt die niet meer weggaat.

Vliegangst? Ik denk het niet. Ik heb nog maar 3 keren gevlogen.
1ste keer huwelijksreis naar Malaga, is niet zo lang vliegen en dan zijt ge altijd wat zenuwachtig omdat ge het niet kent.
2de keer in 1998 met de dochter die toen 18 werd naar Mallorca (is ook niet zo lang vliegen)
3de keer met de 2 dochters en mijn moeder naar Tunesië (ook weeral niet zo lang vliegen) in 2002.

Vliegangst had ik toen niet. Ik ben dan meer het type dat vastgegespt blijft zitten en alles in de gaten houdt en het vliegtuig in evenwicht probeert te houden. De piloot van de laatste vlucht zei op een gegeven moment : aan uw rechterkant zie je de alpen dacht ik. Iedereen stond recht om rechts door de vensterkes de alpen te kunnen zien en ik zat links in het vliegtuig en heb mij toen nog meer naar links laten hellen om het in evenwicht te houden.
Een vlucht eerder hadden we turbulentie en er zat er eneke te jammeren en te panikeren en haar verhaal van de luchtzakken af te steken en ik maar zeggen dat de trams bij ons ook zo rijden. De stewardess komt naar mij om te vragen of ik van plaats wil wisselen met de paniekerige. Heb ik braaf gedaan maar zat mij wel af te vragen : wat als dit vliegtuig neerstort en ze gaan de mensen identificeren aan de hand van de stoelnummers, dan ben ik wel gezjost want er zit iemand anders op mijn stoel. Ik heb dus nog maar 6 keren gevlogen in totaal (ook 3 keren terugkomen dus) en van die 6 keren ben ik 5 keren gefouilleerd geweest en heb ik 2 keren mijn koffer moeten openen om te kijken of ik alles wel goed had opgeplooid. Waarom ik er altijd wordt uitgepikt? Waarschijnlijk omdat ik denk echt heel kalm te zijn.

Ik heb ook zo'n zwart gat in mijn geheugen. Toen ik 6,5 was, kregen we een zusje en een mevrouw, die op kraamvisite kwam, nam mij mee. Er stond al een koffertje klaar en zij pakte me gewoon op en zette me in haar fietsstoeltje. Ik wist van niks, dacht dat ik ontvoerd was en gilde de boel bij elkaar. Waarop ze afstapte en me een klap gaf. Van de verdere logeerpartij weet ik niets meer. Ik ben teruggebracht na 10 dagen en was zó van de leg, dat ik weer in mijn broek plaste na 5 jaar zindelijkheid. Mijn moeder dacht dat ik haar strafte en strafte streng terug. Veel later kwam dat nog eens ter sprake, oh wat een klein kreng was ik toch, maar ik dacht bij die "ontvoering" misschien, dat ze 3 meisjes en een jongen wat veel vonden en me voorgoed hadden weggegeven.

En het zit denk ik vast omdat je het niet wist - dat gat blijft, maar met die angst kun je leren omgaan. Er zit ook een voordeel aan, je

Dat je een gat in je geheugen hebt is verklaarbaar en je hoeft niet te gaan zoeken, want er is daar niks hooguit de angst. Ik ben tijdens mijn rijlessen