broekschijter

Ik denk dat ik weet waarvan die angst komt en als ik die beelden nu eens zou kunnen terugvinden in mijn geheugen dan denk ik wel dat het betert. Mijn broer die 10 jaar jonger is dan ik (in die tijd was het nog mode om een nakomerke te hebben want bijna elke gezin had er zo wel eneke) weet het nog perfect. Hij was toen 5 en ik 15. En van dat hele voorval weet ik dus niks meer. Wij waren op vakantie met een campingcar met nog een gezin. Op de heenweg naar Karinthië deed de auto raar. Hij steigerde meer dan dat hij reed. En in de bergen is dat wel angstaanjagend, zo vlak naast afgronden. (daarom al dat ik liever in het platte gedeelte van B en Nl blijf). Ginder aangekomen bleek er een grote vijs uit de motor gevallen te zijn. (juist voor vertrek de auto nog een onderhoudsbeurt laten geven en hij was nog maar een vier jaar oud, dus niet dat het een versleten bak was). Ze hebben er dan terug een ingedraaid en het was opgelost.
Op de terugweg rijdt het andere gezin eerst en we zien een spoor van 'iets nat' dat uit zijn auto komt. Naftbak leeggelopen door een steen die er tegen was geslagen. Op een pechstrook de auto's aan de kant, en mijn vader zette zijn auto achter hem echt aan de kant, half gras half pechstrook zodat er nog een stuk pechstrook over was. En van toen af weet ik niks meer.
Een paar weken geleden waren we herinneringen aan het ophalen van vakanties en ik zeg, weet ge nog in de bergen met die steigerende auto? En die steen in die naftbak? En mijn vader antwoordde maar dat was nog het minste. Ik trok grote ogen en toen zei hij en die kamion die rakelings langs ons kwam en op K. zijn campingcar en auto is gereden, als ik een beetje meer pechstrook had gebruikt, waren we er niet meer want dan had die gewoon onze auto gepakt. Ik dacht dus dat ik achterover viel want daar wist ik dus helemaal niks van. Ik vroeg daarna aan mijn broer weet gij iets van een accident in Oostenrijk? En die kon dat allemaal vertellen. Dus als ik die beelden terug zou kunnen halen is ofwel mijn angst een plaats gegeven ofwel kom ik helemaal niet meer buiten.

Ik had jullie reacties aan mijn man laten lezen en hij zei : ik doe u wel weg. Ofwel ziet hij mij echt graag ofwel wil hij zeker zijn dat ik niet ineens terug voor de deur sta, maar ik hou het op het eerste.

Gelukkig is dat mijn enigste gebrek

En ge moogt die schijtluis letterlijk nemen, de zenuwgassen die door het alles gespannen houden ontstaan, ontsnappen heel fijntjes en geniepig en dan moet het raamke open. Deze periode heb ik wel geluk want dan zijn er nog boeren die hun mest aan het verdelen zijn op het veld en kan ik het daarop steken. De eerste keer tijdens de rit gelooft iedereen het nog, de tweede keer is er al argwaan en daarna gelooft niemand het meer.

in de auto ben ik dus dit type :

Na mijn eerste cva heb ik niet meer op een snelweg gereden.
Bang dat ik weer zoiets krijg en dan een ander ongelukkig rijdt.
Maar ik vind het wel een gemis, een stukje zelfstandigheid is weg.
Verder ben ik niet bang.

Ik vind dat familieleden best rekening mogen houden met angsten van de oudere generatie. Het is erg makkelijk om er om te lachen, maar zelf zit je er mee. Je ziet nu al tegen de reis op, dan de reis zelf en daarna de angst voor de terugreis. En bedankt voor de hulp, mam! Je mag nog eens helpen.

Als je nooit in een auto zit kan ik me wel voorstellen dat je er schrik van hebt...
Maar als je op een of andere manier toch over die angst heen kwam ligt er een wereld aan je voeten...
Hoe gemakkelijk zou dat zijn als je toch eens naar een andere wolwinkel wilt die verder weg is...

Bep....als je echt bang bent en je grote zorgen maakt: práát erover.
Weet je dochter van je angst? Beseft ze de impact van die angst?
En dan zien of er een oplossing komt.
Misschien ziet ze er zelf ook als een berg tegenop en durft ze dat niet te zeggen?

Inderdaad een trein is een optie, al kan dat een heel gedoe zijn met bagage.
Ik reis graag met de trein.

Zij ziet er zelf niet tegen op om met twee kleuters en oma op pad te gaan? Ik weet nog hoe lastig die kleine blaagjes onderweg kunnen zijn, achterin is het minder comfortabel of zo. Mijne konden behoorlijk ruziemaken en klieren op die leeftijd. Tot de jongste in slaap viel. Hoewel je tegenwoordig films kunt vertonen op de achterbank.

Misschien een optie voor in de auto neem een haak of breiwerkje mee...
Zelf doe ik dit ( haken )ook vaak tijdens langere ritten...
Vriend lief wil altijd graag rijden en doet ook aan racen ( en ja ook dan stap ik in de auto )...
Dus echt bang aangelegd ben ik niet...
Maar voor iemand die niet vaak in de auto meerijd kan ik me het beeld er wel bij vormen...
En als je haakt of breid ( lezen gaat mij echt niet dan wordt ik wagenziek ) krijg je veel minder van de omgeving mee...
En dit geeft ook nog eens rust ook nog...

Voor de rest wens ik je een hele fijne vakantie toe...
Geloof ik er heilig in dat het goed gaat komen en je zult moeten vertrouwen op de chauffeur...
Geniet vooral want een mens moet ook heerlijk ontspannen op vakantie...
We zien na de vakantie je creaties wel weer verschijnen...
Have fun...