Even mijn ei kwijt

Wat een verhaal, maar hier kan je alles kwijt en er zijn
veel
luisterende oren.
Misschien kun je later als je je weer wat sterker voelt
emdr therapie doen, heeft mijn dochter ook gehad en is daar
veel sterker door geworden.
Alleen was de oorzaak voor haar heel iets anders.
Ik wens je heel veel kracht toe

Ik denk dat we dit allemaal van heel dichtbij of ( gelukkig) verdere weg wel mee maken.

Het maakt je zowiezo sterker en weerbaarder.

Als ik naar mijzelf kijk........ was 29 en ging scheiden met een dochter van 7 en een dreigende exman.

Vervolgens 30 en kreeg ik borstkanker..... alleen op een flatje met een kind van 8

Uiteindelijk na de 1ste chemo met veel steun van nieuwe vriend in de rechtzaal tegenover ex het gevecht om het voogdijschap gewonnen.

En zie 2011..... pas getrouwd, kind van 12, dol gelukkig en volledig zwaartekrachtbestendige borsten terug gekregen.............. He ieder nadeel heb zo'n zijn voordeel!!!

 

Het is een eerste klas K** tijd maar............. what does not kill you makes you stronger!!!! En zo is het maar net!

 

Liefs en sterkte voor een ieder in een moeizame tijd

 

Chantal

3 dagen therapie is heel zwaar! Ga dat alsjeblieft niet voor jezelf of voor je omgeving uitstralen alsof het 'slechts' 3 dagen is, daarmee doe je jezelf tekort...

Dat opzich al kost bergen energie (door ervaring geleerd...), en dan óók nog je scheiding erbij.. Heel pittig en moeilijk.

Heel veel sterkte!

Ik weet dat je al heel veel  meegemaakt heb vorig jaar met je gezondheid en de gezondheid van je partner. Ik kan alleen zeggen lees alle reacties hierboven heel goed door,dan kom je er wel.Blijf in jezelf geloven. Heel veel kracht en sterkte toegewenst.

lieve groetjes Frea.

Ik wil je heel veel sterkte wensen. Er is al zoveel gezegt. Wat zal ik er aan toevoegen. Inderdaad dat 3 dagen therapie veel zwaarder is dan een fulltime baan. En dat je vol moet houden. Die therapie krijg je niet voor niets. Die krijg je omdat mensen in je geloven en er voor willen gaan. Nogmaals heel veel sterkte. En als er een moment is dat jullie samen toch nog willen knokken voor je relatie doe het dan. Beter samen sterker er uit gekomen dan allebei alleen verder. Want dat er liefde is dat geloof ik namelijk wel. Anders zou je partner zich geen zorgen om je maken. En zou jij hem niet zo volledig vertrouwen en je hart steeds bij hem uitstorten.

Mag ik ook nog even m'n hart luchten hierbij? (ik wil het topic helemaal(!) niet naar me toetrekken,maar wist even niet waar ik het anders kwijt moest)

Vandaag voor de intake bij de psych geweest...2 uur m'n hart gelucht (3 dagen therapie is dus echt niet slechts!!!!Ik heb er diep respect voor dat je 3 dagen therapie aangaat!!!!!!), ze stond met haar oren te klapperen: wat ik in anderhalf jaar heb meegemaakt (nu pas 25 jaar oud) maken de meeste mensen niet mee in een heel leven,of op z'n minst gespreid... Ik moet nu leren niet zo hard en streng voor mezelf te zijn...Ik heb namelijk de neiging om van mezelf te eisen dat ik ongeveer kan wat een robot kan en gevoelens van andere alleen maar belangrijk vind,en ik kom dan op de laatste plaats....Daarbij wil ik een soort Supermama zijn en stel mezelf daarbij eisen die niet haalbaar zijn.... Ik ga dat nu dus leren...Ik hoop dat het me goed zal doen de therapieen...

Bedankt voor het lezen en luisteren

Ik geef even een update want jullie zijn allemaal zo lief.
Bedankt voor alle steunende en lieve reacties.

Ik heb waarscheinlijk al een huisje gevonden, stond gelukkig nog bij de woningbouw ingeschreven en het is niet zo ver weg van waar ik nu woon, ik hou erg veel van deze buurt en de omgeving dus daar word ik iets rustiger van dat ik niet helemaal naar de andere kant van Assen moet verhuizen.

Eerlijk gezegd dacht ik dat mijn zonnetje weer een beetje op ging komen, maar toen kwam dit dus.

We hebben wel heel veel gepraat veel dingen uitgesproken die nooit uitgesproken zijn en ik gun hem ook echt een leuk leven.

Het is wel moeilijk voor mij dat hij nu opeens gaat pokeren met vrienden (heeft hij nog nooit gedaan) en opeens vrijdag weer uit gaat (iets wat hij ooit nooit deed en altijd over zij dat het geld verspilling was) ik krijg heel erg het gevoel dat hij nu opeens helemaal los gaat.

Het voelt alsof er nooit iemand anders zou kunnen zijn, mijn hele gevoel zegt dat hij de enige kan zijn. Mijn verstand weet natuurlijk wel beter maar soms neemt gevoel de overhand.

Ik ben gewoon braaf naar therapie blijven gaan deze week ookal zag ik er elke dag als een berg tegenop, eten gaat erg slecht ik heb het gevoel alsof mijn maag de hele tijd vol zit met als gevolg dat ik er gewoon haast niets in krijg.

Ik vind het fijn om te lezen dat er meer ervaren hobbydoosjes zijn die al het nodige mee hebben gemaakt in het leven, dit is natuurlijk niet bedoelt dat ik iemand ongeluk wens maar het is fijn om te weten dat je niet de enige bent die ooit deze gevoelens heeft gevoeld.

Stom he? Ik blijf nog steeds hopen dat het goed komt... maar dan weet mijn hoofdje toch weer beter

Ik wens je héél veel sterkte, maar je zult er sterker uitkomen, zeker de moed niet opgeven

 

Als ik het zo hoor, ben je beter af met je 3 katten dan met 1 vriend. Ik weet wel dat het bij katten ook vaak om hun eigen pleziertjes gaat, maar ze geven heel veel terug. De zon gaat heus wel weer voor je schijnen, maar werk eerst maar aan jezelf en zorg dat je een goed gelukkig leven hebt, vóór je weer aan een relatie begint. Als je zelf lekker in je vel zit, trek je ook mensen aan die lekker in hun vel zitten en die jou wel zien zitten.

Bedankt allemaal,

Net een, nou eigenlijk zit ik er nog in paniek aanval gehad.
Hij komt thuis en ik probeer normaal te doen maar ik heb zoveel vragen aan hem die hij gewoon niet duidelijk beandwoord.

Krijg alleen maar te horen dat het allemaal mijn eigen schuld is, dat ik zo snel mogelijk weg moet liever nog gisteren dan vandaag en dat ik het toch alleen maar steeds erger maak.

Wat heb ik gevraagd? Of hij even wil laten weten als hij morgen uit gaat of hij nog thuis komt of dat hij bij een vriend gaat slapen, is dat zo'n rare vraag? We leven toch nog samen.

Is hij boos naar boven gegaan en gezegd dat ik maar goed moet nadenken wat ik nu weer heb gedaan

Ik ben zo intens verdrietig, ik heb zoveel voor hem gedaan de afgelopen 9 jaar en nu is het al te veel gevraagd om een laminaat vloertje in mijn eigen huisje straks te leggen. Ik heb altijd hard gewerkt, altijd alle rekeningen betaald altijd gezorgd dat hij alles kon kopen wat hij wou, de auto die voor de deur staat heb ik betaald

Ik weet niet zo goed wat ik nog met mijzelf aan moet en hoe ik met hem om moet gaan of tegen hem ik voel me zo in de steek gelaten

Als dit nog lang duurt maken we elkaar volgens mij helemaal kapot

Sorry voor alle elende....