Niet echt meer actief...

Dag lieve allemaal!

Even een berichtje van mij, om jullie te laten weten hoe het gaat.
Misschien hebben jullie wel gemerkt dat ik er niet zoveel ben de laatste tijd, en dit heeft zo z'n redenen.
We hadden een heerlijke vakantie in Zeeland, genoten, maar in die vakantie kreeg ik behoorlijk last van mijn gewrichten, en vreemde vlekken op mijn voet.
Na de vakantie ben ik naar de dokter gegaan, omdat die plekken pijnlijk zijn en steeds groter werden.
Na bloedprikken en longfoto's blijkt dat ik een ziekte heb die Sarcoïdose heet heb, ook wel bekend als de Besnier Boeck Janssen ziekte.
Op mijn voeten, en inmiddels ook op mijn benen heb ik Erythema Nodosum, een zeldzame huidafwijking die behoorlijk pijnlijk is.
Vorige week vrijdag kreeg ik dit te horen, dus het moet allemaal nog een beetje zakken. Ik ben erg moe, heb veel pijn in al mijn gewrichten en mijn voeten doen veel pijn door die plekken. Ze zitten ook onder mijn voeten, dus het lopen is erg vervelend.
Ik, en ook mijn gezin, zullen een weg moeten gaan vinden om hier mee om te gaan, en dit kost tijd.
'S avonds lig ik over het algemeen al om 21u in bed, en overdag heb ik niet veel puf om naast de zorg van de kinderen nog andere dingen te doen.
Wat is het ontzettend naar om je eigen lichaam niet meer te kunnen vertrouwen!
Daar kunnen velen van jullie natuurlijk wel over mee praten.
Hoe het verder zal gaan is niet te voorspellen, de een heeft weken last en is dan maanden pijnvrij, de ander heeft continu pijn, en weer een ander voelt er bijna niets van. Het kan zijn dat dit de rest van mijn leven blijft, het kan ook dat het over een jaar of 2 zomaar weer weg is, het is een rare ziekte.
Het zit nu in mijn longen, en mijn gewrichten... Het zou zich kunnen uitbreiden naar andere organen, klieren enz enz, mijn zenuwstelsel zou aangetast kunnen worden, maar, het kan ook blijven zoals het nu is en daar gaan we voor!
Ik zal flink wat aanpassingen moeten doen in mijn leven, door de moeheid heb ik nul energie, en is voor de boys zorgen al een enorme opgave.
We zullen zien hoe we dit alles vorm gaan geven.

Haken zit er voor mij dus nu ook niet meer in door die pijn in polsen en ellebogen. Ach, wie weet later, ik ga kijken of naaien iets voor me is.
Wel jammer... Vind het zo leuk!
En misschien heb ik morgen wel een betere dag,misschien dat het dan wel ff kan.

Verder ben ik heel gelukkig hoor!
Met Tobias gaat het goed, Godzijdank, Daniël is een superbroer, JJ is de geweldigste man die ik ken en ik heb zo geboft met hem!
En, ons huis is zo goed als verkocht!
Volgende week moeten we naar de notaris om alles rond te maken, dus eind dit jaar begin volgend jaar gaan we hier weg, heerlijk!
Echt iets fijns om naar uit te kijken!

Nou weten jullie er even van, ben jullie niet vergeten en ga proberen als ik tijd en puf heb even langs te wippen!

Liefs voor jullie allemaal!
Jantina

Hallo Jantina, jeetje wat een verhaal, En wat vreselijk rot voor jou , je man en Tobias.

Ik hoop echt dat het voor jou een beetje dragelijk blijft, ik wens jullie heel veel sterkte en ook je man, want die heeft het nu ook niet makkelijk, fijn dat je aan hem zoveel steun hebt,  dikke knuffel van mij, lieve groetjes irene.

wat een akelig nieuws       alle goeds voor jullie allemaal

jeetje, wat een verhaal, ik weet even niet wat ik moet schrijven.

Nog zo aan het genieten van de boys (alle drie natuulijk) en dan dit overkomen.

Ik hoop dat je er goed mee kan leren leven en dat je ook regelmatig pijn vrij mag zijn.

doe het rustig aan en we zien je wel verschijnen als je het aankan.

heel veel knuffels

balen meid, heel vervelend allemaal. Ik hoop dat je wel snel wat opknapt.

Een tip, heb je al een aan kralen en zeepkralen gedacht, helemaal in tashangers en zeepkettingen. Lijkt me ook jou stijl, gezien al je dikbuikjes.

Wat vervelend, ik hoop echt dat beterschap snel in zicht mag zijn, veel sterkte en vooral goed naar je eigen lichaam luisteren, dikke knuf

">

wat een verschrikkelijk bericht, heel veel sterkte.

Jeetje joh. Dat is even schrikken. Ik had je net als anderen ook gemist maar dacht, druk met kindjes en haar website. Die komt wel weer vol trots alles laten zien.
Ik hoop zo dat alles beter gaat en dat het zeker niet uit gaat breiden. Heel veel sterkte voor jou en je mannen.

Liefs Simone

Wat een vreselijk nieuws Jantina.
Mee leren leven doe je nooit, maar op een gegeven moment zul je het wel een plekje kunnen geven in je leven.
Ik was 31, toen ik te horen kreeg dat ik reuma had( had toen ook 2 kleine kindjes van 1 en 3) en toen werd er ook gezegd dat ik er maar mee moest leren leven. Om die opmerking was ik eigenlijk het kwaadst en niet om het feit dat ik een ziekte had die niet meer over zou gaan.
Heel veel sterkte en geef je lijf de rust die het vraagt

LIEVE JANTINA,IK SLUIT ME GEHEEL BIJ DE ANDERE DAMES AAN,DENK AAN JE ZELF EN JE FAM,