Mijn moeder en haar handwerkspullen

Ik was vandaag bij mijn vader op visite omdat hij jarig
was. Ik wist dat mam nog ergens wel patroonpapier moest
hebben, dus ik ging op zoek.
( voor degenen die het niet weten: mijn moeder is in
september overleden en was hier ook lid; Meia)

Ik vond van alles behalve patroonpapier. Uiteindelijk heb
ik dat gelukkig ook nog gevonden, maar nu ben ik dus
thuisgekomen met twee halve "pinwheel" vestjes,
waarschijnlijk voor mijn dochter en voor een van mijn
nichtjes. een half vest, waarschijnlijk voor mijn zoon.
Een heleboel berenledematen die dus nog tot een beer
gemaakt moeten worden....

en ik ben nog maar een heel klein deel van haar
spulletjes door geweest.

Ik heb manlief vast opdracht gegeven om op zolder een
extra kast te fabriceren, dan kan ik pap verlossen van al
dat handwerkspul. Hij vindt het geloof ik wel fijn dat ik
dat wel wil hebben en er ook wat leuks van maak.

Ik wist ook wel dat ze veel pulletjes had.....maar echt
ik ben benieuwd wat er nog los komt als we echt eens gaan
opruimen
Ze zal vanaf haar wolkje wel naar beneden kijken. Ik ga
ervan uit dat ze het goed vindt dat ik t meeste meeneem


Ik hoef in ieder geval voorlopig niks aan te
schaffen...en soms moet ik daar om glimlachen, maar het
maakt me ook wel weer wat verdrietig om te weten dat ze
nog vol plannen zat en met al dat hobbyspul nog wat wilde
maken. Ik mis haar vreselijk......

Hoi Marjolein,

    Meer weet ik niet te zeggen.

Dit zijn altijd hele moeilijke dingen. Door de persoonlijke spullen van je moeder gaan. Voelt een beetje als "spioneren"maar kan ook heel veel fijne dingen oproepen. Probeer er van te genieten. En doe er mee wat je er mee wil doen. Het is en blijft moeilijk. Zo had ik vandaag knoopjes nodig. Dus toen kwam de knopenpot van oma ( mijn schoonmoeder) op tafel. Onze jongste dochter ( 3). Vond het nu dan wel eens tijd voor een beetje uitleg wie en wat oma was. Ze heeft haar nooit gekend. Aan de ene kant was het fijn om er over te praten maar toch ook wel weer moeilijk.

Probeer er van te genieten en ik geloof vast dat je moeder het alleen maar fijn zou vinden dat er nog belangstelling is voor haar spullen.

ik denk dat ze het heel fijn vind dat jij voor haar
spulletjes zorgt

Marjolein vooral doen hoor. Het geeft zo'plezierig gevoel als je iets af hebt gemaakt. of gewoon gebruikt of naar kijkt.

 

zelf heb ik ook nog veel kralen en andere handwerkspulletjes van mijn moeder. En die is al 25 jaar geleden overleden. Toen we huis opruimden nadat mijn vader in 2000 is overleden heb ik dat allemaal meegenomen. Nu gebruik ik nog wel eens iets om te maken voor mijn kleindochter. een knoop van moeders, een kraaltje ergens op. en dat geeft een heel leuk en fijn gevoel.  Zo gaat alles toch steeds door.

 

geniet er dus van hoor.

 

 

Hey Marjolein

geniet ervan om de spulletjes van je mam af te maken, zo heb je nog een herinnering meer,  en ze vind het zeker fijn dat alles goed terecht gekomen is en niet naar de prullemand verhuisd is

 

Wat een mooie verhalen , Gelukkig heb ik het nog niet meegemaakt. Marjolein ik denk dat je moeder het fijn vindt dat je alle spullen meeneemt en afmaakt.

Wat fijn voor Meia, dat jij haar schat gaat koesteren. Het geeft wel een dubbel gevoel, maar je moet maar denken dat ze die dingen graag met je gedeeld zou hebben, als ze nog bij ons was.

Ik mis mijn moeder al 24 jaar en soms loop ik naar zolder zodat Ton me niet kan horen en dan zeg ik tegen haar dat ik haar erg nodig heb of dat ik haar erg mis.

Dat helpt een klein beetje.

ja triest maar wat heerlijk dat je kan snuffelen in haar spulltjes en dingen kan afmaken zo heb je haar heel dicht bij je.

Mijn ma is al 18 jaar geleden gestorven en ik denk heel vaak aan wat ik van haar heb geleerd.

Mijn paps is pas 5 jaar geleden gestorven en daar zijn eindelijk de scherpe kantjes vanaf ppppppppppppppppppfffffffffffffffffffffffffffffff heb ook zoveel van de lieve man geleerd en denk dagelijks aan hem en zeker met dingen die ik heb geleerd van hem.

Zo gaat dat nu eenmaal.

heel veel sterkte met alles

Marjoleijn, dit zijn en blijven schatten!

Ik heb mijn schoonmoeder nooit gekent, ze is meer dan 25 jaar dood, toch koester ik nog haar volledig ingerichte naaidoos, haak- en breinaalden, zelfs nog breiwol heb ik van haar nog steeds! En manlief was heel erg ontroerd toen ik zijn mama's borduurwerk had afgemaakt. Dit schept een soort verwantschap.