Het eerste Silwick nest(je)

Gisteren om 05.45 uur is het eerste en enige reutje geboren, wat een horrorbevalling... hij kwam in stuit zonder vlies en Elsa was al een hele tijd aan het persen en daarom ben ik met mijn vinger naar binnen gegaan om te voelen of er al wat aan zat te komen, ik voelde toen 1 voetje en dacht... mijn god hij zit daar zonder vlies al die tijd in het geboortekanaal en toen wachten totdat ik het tweede voetje voelde en toen kon ik gaan trekken , met telefonische hulp van mijn dierenarts is uiteindelijk het reutje geboren, hij weegt 210 gram en hij heeft een hele moeilijke start gehad, ik heb hem uit de dood weg moeten halen met veel hartmassage en mond op bekkie beademing. Hij deed helemaal niets en zijn kleur stond mij ook niet aan dus weer wrijven, beademing en wrijven, goed hard want aan aaien heb je op dat moment niks. Toen zag ik ineens zijn bekkie open gaan en weer ben ik doorgegaan met wrijven en toen hoorde ik eindelijk het eerste piepje... de seconden/minuten leken wel uren te duren. Elsa vond hem in het begin maar niks en was druk bezig met de nageboorte op te eten. Toen kwam het volgende probleem... hij wilde niet drinken, hij zocht wel maar vond niks, zelfs niet wanneer ik hem hielp. Ik heb hem na twee uurtjes maar een paar druppeltjes beetje suikerwater gegeven en eindelijk 's middags rond een uur of twee begon hij zelf te drinken en omdat ik al twee nachten niet had geslapen en na al die stress kwamen bij mij de waterlanders want wat kun je blij zijn als hij dan eindelijk gaat drinken.

En toen maar wachten op wat komen ging maar er gebeurde helemaal niets meer en de dierenarts was al geweest en die had piton gespoten maar ze kreeg geen weeen meer dus we begonnen ons steeds meer zorgen te maken want op de echo waren er drie gezien. De dierenarts kwam voor een tweede keer en die had gevoeld bij Elsa en ze voelde wel wat maar kon niet met zekerheid zeggen of er nog een pup in zat. We hebben toen besloten om een röntgenfoto te laten maken om te kijken hoeveel en waar ze ongeveer zouden zitten. Elsa mee en de kleine man in een mandje op een kruik en op naar de kliniek. We waren er op voorbereid dat er eventueel een keizersnede zou moeten volgen, daarom hadden we de kleine man ook meegenomen. Uit de foto's bleek dat Elsa verder leeg was maar wel overvolle darmen had. Helaas dus geen puppenmeisje voor mij maar waar ik wel gelukkig mee was was dat er geen keizersnede uitgevoerd hoefde te worden.

Deze grote kleine man gaat naar een stel die al sinds vorig jaar voorjaar op mijn lijst staan en hen heb ik gisteravond al het goede nieuws kunnen geven, andere mensen heb ik moeten teleurstellen maar het lieve vond ik dat ze mij ook gevolgd hadden op facebook en volmondig zeiden dat ze op een volgende pup wilde wachten omdat ze onze honden zo lief en leuk vinden, dat doet je goed na twee nachten niet slapen en alle stress en emoties.

De eerste nacht is goed gegaan en de kleine man is al 30 gram gegroeid en dat voor een eerste dag en zo'n slechte start is dat niet verkeerd.

En voor de mensen die niet op mijn facebook zitten zal ik hier wat foto's neerzetten

Lekker aan de tiet, hij heeft de complete melkbar voor zichzelf, echte vent dus 

Mooie brede doorlopende witte kraag

Smalle bles die straks alleen nog maar dunner wordt net als bij Elsa en ook net als bij haar mooi in het midden loopt

Ze verzorgt de kleine man goed

Trotse mama