Beetje klagen

Een paar weken geleden vertelde een vriendin, dat ze bij het oppassen had gezien dat een blote slappelijfpop van haar kleindochter in een kale poppenwagen lag. Ik beloofde, dat ik voor bekleding en poppenkleren zou zorgen als zij me een paar maten opgaf. Ik deed voor met een centimeter hoe je een babypop van zool tot kruin opmeet, langs het kromme beentje en bood de centimeter te leen aan. Nou dat was niet nodig. Later belde ze me op, ze had de taak van het meten aan haar man gedelegeerd, hoewel ze daar een etmaal in huis waren om op te passen en er was alleen een gebroken liniaaltje aanwezig geweest. De wagen was 30/18 cm. Buiten- of binnenomtrek? Kweenie. De pops beentjes waren 9 cm, het lijf 11. Hoe was dat gemeten, alleen de harde beentjes of ook het textiele stuk? Het lijf van kruis tot hals of ook het stuk beentjes? Kweenie. Dus ik moest maar op de gok beginnen met een 28cm pop. En nu ik bijna klaar ben met een reiswieg, broekje, truitje, mutsje, spreitje, matras, kussen en laken, word ik ineens een beetje boos. Ik heb duidelijke instructies gegeven, waar ik iets mee kan beginnen, en ik krijg allemaal halve informatie en dan mag ik me een slag in de rondte haken en breien voor iemand, die niet eens geïnteresseerd genoeg is om zelf een pop en wagen te meten.

Hebben jullie dat nou ook, dat mensen wel een creatieve uitbarsting van je verwachten, maar zelf geen greintje begrip hebben of moeite voor je willen doen om dat makkelijk te maken?

Wat komt dat raar over! Zo van: ik zal eens laten zien dat ik heus wel een pop kan opmeten( waar jij intussen niks mee kunt!)! Met truitjes breien vraag ik altijd om een goed zittend nagetekend patroon op een oude krant. Ik weet niet of dat met een pop ook kan?

Ik heb patronen voor poppen met altijd de totale lengte en soms de bovenwijdte in het patroon vermeld. Dus ik dacht dat als ik voordeed hoe ik een pop meet, dat dat duidelijk zou zijn. Maar als iemand het meten liever delegeert, omdat ze geen interesse heeft in handwerken, althans daar altijd over griezelt, kan ik maar beter niet meer aanbieden om iets te maken. Ik heb toch al een hekel aan dat delegeren, mensen stellen iets moois voor om allemaal samen te doen, verdelen de taken en blijken dan uiteindelijk niet actief te zijn, alleen maar vooraan te staan als het geprezen gaat worden. Ik durf te wedden dat de ontvangers van Koninklijke onderscheidingen meestal een hele staf hebben, die zich uit de naad voor ze werken.

Oeps, niet echt een mooie paasgedachte. Ik ben aan lekker weer toe. Het zonnetje is verraderlijk. Ik stapte net naar buiten (tuin op zuidwesten) en zei tegen de kat die op de kussenbox vlakbij het raam lag: "Lekker warm hier, hè?" Twee stappen verder richting vogelvoederpaal: "Maar hier niet." Afijn de musjes kunnen weer eten.

Och kinderen, dat is een ander verhaal. Ik heb eens op een verjaarsvisite gezeten, waar de jarige haar glas limonade omver stootte en het opdweilde met de nieuwe poppenkleertjes, die ze net van me cadeau had gekregen. Gaf niet, want haar moeder was de waskoningin die me altijd hielp overal vlekken uit te krijgen. Die wist echt overal raad op, waar ik het advies geef om de vlek eruit te knippen.

Die zouden nog steeds het aardbeienmutsje met bijpassende granny deken op de foto zetten voor die aardige tante, die ze gehaakt had. Kindje is inmiddels 2 en het was een geboortegeschenk.

Wat jammer Magtelt, waarom dan toch nog energie insteken?
In zo'n geval (omdat je het aanbied) zou ik denken dat een jurkje wel genoeg is.

Oh wat balen zeg. Sommige mensen denken dat je het allemaal maar even uit je mouw schudt. Grrr.

Lieve Magtelt, je bent veel te goed........... ik zou niet eens aan het haken en breien zijn gegaan als de interesse er niet was........ iets maken op bestelling.... prima maar dan ook belangstelling tonen en anders kunnen ze de boom in!!

Voor zulke mensen zou ik ook niks maken, ik zou u ook afwachten met geven tot zij met de goede maten komt. Overigens zijn de poppenwagens en wiegjes hier ook vaak leeg, de poppen liggen dan op de grond onder hun dekentjes.

Magtelt wrote: Och kinderen, dat is een ander verhaal. Ik heb eens op een verjaarsvisite gezeten, waar de jarige haar glas limonade omver stootte en het opdweilde met de nieuwe poppenkleertjes, die ze net van me cadeau had gekregen. Gaf niet, want haar moeder was de waskoningin die me altijd hielp overal vlekken uit te krijgen. Die wist echt overal raad op, waar ik het advies geef om de vlek eruit te knippen.