Scheidingsangst!

 

Hallo,allemaal!

Vandaag had ik het enorm moeilijk met wat ik vrijdags vernam ivm mijn 2 de dochtertje.De verergerde vorm van psyhoses!Het onderdrukken van wat ik voel en doen alsof alles prima is valt soms zwaar.Zoals op het je werk je steeds verschillende mensen tegenkomt en als die dan vragen ...hoe is het met U?

dan zeg ik als een automatisme ...goed,hé!En probeer zo opgewekt te lijken.Glimlachend om je heen!Maar dat is nu net wat me een héél zwaar gevoel heeft!Op een moment had ik het zo moeilijk ik kon wel weglopen!

Ik heb er dus nog met niemand anders over gesproken,ik weet dat jullie het sterk aanraden om er met mijn moeder over te spreken of tenminste toch met iemand.Maar momenteel ben ik niet sterk genoeg om dit op een gepaste manier te doen.En aan een huilbui heeft niemand niets,hé!Dan kom ik toch niet uit m'n woorden.

Zoals elke vakantie gaan de kinderen 1 avondje uit slapen bij oma.Zoals ik reeds zei is mijn moeder alleen en vind ze het heel aangenaam om es omringd te zijn met kleinkinderen en die dan s'morgens aan omtbijttafel te zien.En eens een dagje samen te zijn.

Mijn jongste autidochtertje(toverbloemenprinses van 12 jaar) die sinds een 2 tal maanden het enorm moeilijk heeft met alle veranderingen om zich heen,zit nu in 1 ste middelbaar.Normaal is dit een onbezorgd zonnekind maar ze ziet om zich heen dat iedereen allang zich anders gedraagt en dat ze zelfs daar uit de boot valt!

Haar speelgedrag komt overeen van een kind van 8 jaar en ook haar denken is nog heel jong.Ook heeft ze een enorme scheidingsangst!De hele avond heeft ze gehuild dat ze mij zal missen en de ene bui volgde de andere op!Hoe ik ook op haar insprak dat ze me morgen terug ziet en es moet genieten van het bij oma zijn met haar zussen...er kwam maar geen eind aan haar tranen.'s avonds zit ik nu normaal al in bed ,'s morgens ben ik er niet tot ten vroegste 13.40u als ik thuiskom.Dus voor haar veranderd er niet veel maar momenteel begrijpt ze het niet .Graag had ik haar thuis gehouden maar oma had de kamers voor de kinderen reeds in orde gebracht en ziet zoals steeds uit naar hun komst,alsook Perlefientje die ook wel es een verzetje nodig heeft en bij haar oma is ze heel graag.Ellen ondergaat maar is mogelijks ook hierdoor momenteel storend,hyper en nerveus!Dus met hun thuis te laten is er nooit es wat voor Perlefientje en dat kan ik ook niet maken!

Dus...Met een overvloed aan tranen is mijn toverbloemenprinses vertrokken en met een leeg gevoel blijf ik achter!

Mijn man roept net dat het nu toch al echt laat is voor mij(daar ik er om 03u uit moet) en dus zal ik maar best stoppen met te snotteren aan de pc.En als ik morgen wat toonbaar wil zijn zal ik er morgen weer een extra laag moeten opleggen.In een intriest moment,Perle!

 

Hallo Perle wat heb je het toch moeilijk ik zou willen dat ik dichterbij was om een arm om je heen te kunnen slaan misschien zou je een afspraak kunnen maken bij maatschappelijkwerk daar zou je dan ook eens heerlijk kunnen uithuilen zonder je schuldig te voeleneen hele dikkevoor jou

Lieve Perle, hè meiske wat een verdriet, is de school voor je toverbloemenprinses wel de goede keuze geweest? Ze voelt zich daar duidelijk niet zo thuis. Ze voelt heel goed aan dat ze nog niet zo ver is als haar klasgenootjes. Daar zou ik met de leiding op school en je dochter eens over gaan praten. Er zijn vast wel goede scholen waar zij goed uit de verf zal komen.

Even uithuilen moet je beslist niet tegenhouden, gewoon thuis, als je man even de zorg voor de kinderen op zich kan nemen je opsluiten op je kamer en huil maar, laat die tranen maar even komen, dat geeft weer wat lucht. Een koude plons water over je gezicht en je knapt er echt van op.

Deel je probleem met je moeder, zij heeft echt wel door dat jij met al je zorgen zit. Ze kan je misschien ook nog wel wat goede raad geven.

En idd zoals de andere dames al zeiden, neem kontakt op met maatschappelijk werk, daar is het voor. Doen hoor!!!

Heel veel sterkte met al je zorgen

Lieve Perle,wat heb jij het zwaar op dit moment,en dan ga je er ook nog voor om het alleen te dragen,je stopt je gevoelens voor een deel weg en dat is niet goed.De buitenwereld mag best weten dat het zwaar is,moeders hebben antennes, en ik denk dat jouw moeder heus wel weet hoe het is,en het geeft toch niets als je eens je tranen laat gaan,je hoeft niet alles eerst op een rijtje te hebben,dat maakt het alleen maar moeilijker,het moet er toch uit.Misschien is het advies van Edith iets voor je,en kan je bij zo'n vereniging terecht,daar hebben ze de nodige ervaring,Heel veel sterkte.

Hallo Perle,

Jeetje wat draag jij een verdriet met je mee. Lees alle berichten van iedereen, het zal je zeker helpen en draag het zeker niet alleen.

Heel veel sterkte,

groetjes Tul!p(Ellen)

Hoi Perle ook ik leef heel erg met je mee. Sterkte voor jullie allemaal en een hele dikke knuffel.

Lieve Perle,

Ik zou je zoveel willen zeggen, ik leef zo ontzettend met je mee... Ik zou je raad willen geven, maar ja, ik sta niet in jouw schoenen, weet niet echt wat jij allemaal moet dragen, dat weet jij alleen !

Maar toch zou ik je aanraden om toch met iemand te praten hetzij een hartsvriendin, een vertrouwenspersoon of je mama (want weet je moeders hebben een speciale antenne  die hen waarschuwt wanneer hun kinderen hen nodig hebben, dus weet je mama waarschijnlijk wel dat er iets scheelt). Zelfs al kun je maar samen huilen, of twee armen om je heen voelen... dan nog voel je je minder alleen... en krijg je weer wat moed om verder te gaan.

Echt meisje, je moet ook eens aan jezelf denken... als jij er onderdoorgaat zal je gezinnetje er ook onder lijden en zijn je lieve schatten er niet mee geholpen...

Weet dat onze deur altijd voor jou openstaat (letterlijk en figuurlijk).

voor jou en je lieve bloemenkinderen....

Rita

Had gisteravond je bericht je ook al gelezen net als Debby wist ik niks te verwoorden. ook nu willen de juiste woorden niet komen en zit ik weer met kippevel en een traan in mijn ogen sluit me verder bij de vorige schrijversters aan.

en waarom ga je niet mee lekker logeren bij je moeder, geeft je dochter misschien een fijn gevoel dat je dicht bij bent, je dochter op bed en jij lekker met moe op de bank en gooi je problemen er uit, slaap dan lekker uit je moe vertroetelt de kids. die weten dat je dichtbij bent en moe geniet weer van haar drietal.

meid heel veel sterkte en een dikke

en al is het nog zo donker om je heen het wordt altijd weer licht

Lieve Perle, ik had andere problemen met mijn dochter, slapeloze nachten, te trots om er met iemand over te praten. Maar een huilbui mag, zeker voor een moeder, die het toch al zo zwaar heeft. En als je je man en je moeder er liever niet mee belast, zoek dan maar een vriendin met een zachte schouder. En wij zijn er ook nog. Heeft je toverprinsesje het de hele dag zwaar bij oma of alleen 's nachts? Misschien kun je dan iets voor haar inspreken wat ze 's nachts kan beluisteren. Ik durf niet te zeggen "een bandje", want ik loop jaren achter met die dingen. Ik vind je een kei van een flinke moeder, maar eens komt het moment dat je teveel hebt gegeven en als je jezelf dan tekort hebt gedaan, dan sta je in een leegte. Dr. Phil zegt altijd, dat je allereerst voor de moeder van je kinderen moet zorgen.

Lieve Perle, je krijgt wel erg veel voor je kiezen. Zou je niet eens een keer een gesprek kunnen aangaan met je huisarts en dan eens goed ventileren. Zal vast en zeker opluchten. Veel sterkte!!