Venus van Willendorf

Bedankt voor jullie complimenten en gezellige reacties!   

Het originele beeldje staat in een museum in Wenen. Daar ben ik nooit geweest dus moest ik het met foto's doen. Vanuit alle hoeken heb ik afbeeldingen kunnen vinden op internet en uitgeprint.

Je begint met een boetseerplank met pin. Die pin is a.h.w. de "ruggengraat" van je werkstuk. Daar zet je een goed geknede klont op in ongeveer de grootte die je aan je beeld wilt geven. Daarna ga je het model er in brengen met behulp van houten gereedschap. Eerst de grove contouren en van lieverlee steeds meer details tot het "af" is. 

Als je merkt dat je ergens teveel afgehaald hebt, kan je zonder probleem er weer een mopje klei aanzetten. Voorwaarde is wel dat je de hechtingsoppervlakte van beide delen goed door elkaar vermengt zodat er geen afscheiding meer is. Aan elkaar boetseren heet dat.

Dan laat je het beeldje een dag of 5 tot 8 langzaam onder plastic indrogen. Na die tijd voelt het leerachtig aan en moet je het hele beeld uithollen. Je tilt het voorzichtig van de boetseerpin af en worden er stukken van het beeld afgesneden zodat je met je mirette overal bij kan om de wanddikte ongeveer 1½ tot 2 CM te kunnen maken. De losgesneden delen worden er weer aan geboetseerd. Ook de gaten onder en boven waar de boetseerpin doorheen gegaan is, worden dichtgemaakt. Behalve bij dit beeldje, want daar zit nu de stalen pen onder ingestoken.

Omdat dit een gesloten beeldje is, is het belangrijk dat er ontluchtingsgaatjes in gemaakt worden. Anders explodeert het beeldje in de oven. Hiervoor heb ik met een stopnaald de natuurlijke openingen doorgestoken. 

Bij dit beeldje heb ik na het uithollen pas de onderbeentjes kunnen maken. Die waren veel te zwak om de massieve natte klei van de rest van het lijf te kunnen dragen. 

Na een aantal weken langzaam gedroogd te zijn, mag het gebakken worden. Na het bakken breng je het in de gewenste kleur.