poes....

poes op haar Instagram account:

....ja ik zei tegen mijn vrouwtje, haal jij even een zitzak voor me enneueuhhhh

lekker!!!

ik was met poes naar de dokter

ze is al een poosje steeds aan het braken en ik was 2 weken geleden ook al bij een andere dokter (dat kwam zo uit)

wat is ze lief! zei deze dokter steeds, en u hebt ook al zo'n lief hondje!

ze kon ook haar hart niet goed luisteren omdat poes zo hard zat te spinnen

ze dacht een ruisje bij het hartje te horen maar de dokter 2 weken geleden hoorde dat niet

ze heeft een andere prik gehad tegen misselijkheid en wormenkuur en ontvlooid. dat laatste had ik om gevraagd want ik had vorige maand duur spul gekocht en dat werkte niet en het enige waar poes een rot hekel aan heeft is aan vlooienspul dus nu kijkt ze kwaad naar de dierenarts ipv naar mij.

ze heeft dieetvoer aanbevolen en medicijnen had ik nog......weer proberen

voel me er eerlijk niks lekker bij

Wat bedoel je met steeds braken . . . want die van mij zal altijd braken, maar niet steeds. Meestal zeggen ze haarballen, maar ik heb nog nooit een

haarbal teruggevonden. Zelf denk ik vaak dat het muisjes zijn, die slecht vallen - ze is behoorlijk actief op het muizenfront.

Maar als het blijft, volgens mij moeten ze dan kweekjes doen . . . of beter kijken.

1 van mijn katten braakte ook regelmatig.

vaak vond ik dan een of twee grassprietje(s) erin.

Daar zat  hij vaak aan te knagen om dan een poosje later te gaan braken.

Soort van reinigingsritueel, heb ik bedacht.

Ja, dat klinkt echt ziek.

Een kat die niet eet is er slecht aan toe, kan je haar geen extra lekkere kleine hapjes voeren?
Haar darmen moeten aan de gang blijven!

Sterkte, allebei.

dank jullie wel, dit had ik even nodig.

nee geen kleine hapjes, ze wil niks behalve dan op mijn schoot. ik slaap vannacht op de bank, dan kan ze tegen me aan liggen als ze dat fijn vindt; dieren in bed heb ik een paar jaar geleden afgeschaft.

de dierenarts doet niet vaag, ze weet het gewoon niet. volgens mij weet Poes het al een poosje en ik ook al wil ik er niet aan

Iew ik heb me geen moment aangevallen gevoeld. ik constateerde dat ik heel andere antwoorden kreeg dan het beetje medeleven wat ik nodig had en toen dacht ik dan moet ik dat duidelijker aangeven.

het is voor mij ook elke dag leren hoor

Deze poes is 12, nog niet oud dus. ik kan goed met mijn dieren praten, ik kan ze goed verstaan.

Haar broertje die ik ook had, zat op een dag ineens recht voor me, keek me strak aan en ik zei, wat kijk je raar naar me, en toen wat zit je vachtje rommelig en toen je zit toch niet stiekem vanbinnen weg te 'kankeren' he?! en hij zei brr en dezelfde avond zat ik bij de dierenarts en bleek hij leukemie te hebben. Niks aan te doen. Dus ik nam 'm weer mee naar huis en de laatste week hebben we drie dubbel bewust van elkaar genoten Toen ik het even niet meer zag zitten ben ik naar mijn tuin gefietst om zijn grafje te graven. Gelukkig bloeiden er nog volop dahlia's waarmee ik de binnenkant van zijn grafje heb bekleed. Twee dagen riep hij me luid. Ik ben naast hem om de grond gaan liggen en hem 'vieze' verhaaltjes gaan vertellen want daar hield hij zo van toen gleed hij heel rustig in 'n coma. Die nacht stierf hij en 'smorgens heb ik hem begraven. Alles heel rustig; het was goed zo. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor.

Ik heb ook wel eens katten bij de dierenarts moeten laten inslapen, de een ging vredig de ander vol protest, dat verwerk ik veel moeilijker

Deze is, buiten dat ze niet eet, redelijk levendig. En eindeloos lief voor mij. Grappig is wel dat ze nu niet meer bij de hond gaat liggen, dat deed ze eerder wel graag.

Ik heb straks overleg met de dierenarts over een eventueel vervolg onderzoek, ga nu eerst ontbijten.

Dank jullie wel, nogmaals. Al zijn jullie nog zo ver weg het voelt toch alsof ik er niet helemaal alleen voor sta, zo tussen brei- en haakwerk door

dankjewel voor je berichtje Lao-tse dankjewel voor het delen

weer naar de dokter, weer prikje tegen de misselijkheid en om eetlust op te wekken.

helpt het niet kunnen we morgen nog bloedonderzoek doen, zei hij. ik zeg doe dat dan maar meteen anders moeten we weer terug, weer stress.

bloed geprikt en hij belde net, geen afwijkingen in de lever of nieren dus dat is heel gunstig. en hij voelde niks raars in haar buik.

hij hoorde wel een ruisje bij haar hartje maar daar kan ze ook nog een poos probleemloos mee verder (met 'n beetje mazzel)

ze heeft ander speciaal voer, daarvan heeft ze net een eetlepel gegeten, nu kijken hoe het zich verder ontwikkeld.

een voorzichtige 'hoera'

en verder ligt ze nu vreselijk zielig te kijken naar de pleister om haar poot dus daar zal ik haar van gaan bevrijden