Welkom in mijn wereld....hahahaha

Oke dames....een dagje uit het leven van Tess

Welcome to my life:  Je wordt wakker met keelpijn, ow jee...geen weerstand meer na alle gebroken nachten. Je voed de baby, ruimt je slaapkamer op,verschoond je bed, sopt je badkamer en stopt de baby in bad. Dan stap je onder de douche met je peuter die net vol energie wakker is geworden. Daarna kleed je je aan en zoekt kleren uit voor je peuter die tegen stribbelt omdat hij alleen "blauw" aan wil.

 

Je ruimt zijn kamer op, stopt een was in de machine en dan naar beneden om te eten. Je hebt nog precies een half uur over voordat je je hele hebben en houwen in moet pakken om naar het consultatie buro te gaan. Met een zware luiertas op je rug en je peuter op de plank loop je in een half uur naar het consultatieburo. Ook al hoop je dat het niet gaat regenen kom je toch in een bui terecht.

De arts van het consultatie buro vertelt je zoals je al had verwacht dat je baby een voorkeurshouding heeft en je krijgt een verwijzing naar de kinderfysio. (jippie nog meer uitjes !) Na twee prikken en een partijtje huilen, sleep je je peuter weer mee naar buiten. Het is tegen de middag en hij begint moe te worden. Op de terug weg moet je nog even langs het winkelcentrum om boodschappen te doen.

Als je bijna bij het winkelcentrum bent merk je dat er een straat afgesloten, en je kunt een blok om lopen. Met een inmiddels nog vermoeidere peuter ren je de AH in en vervolgens wip je winkel in winkel uit om de rest van je boodschappen te halen. Uiteindelijk wil je dan graag naar huis, maar als je buiten komt regent het pijpenstelen en natuurlijk heb je geen plu bij je.

 

Dus maar even wachten en je peuter zoet houden met domme spelletjes. Als het dan eindelijk stopt met regenen kun je nog 20 minuten naar huis lopen met een wagen vol met tassen van de boodschappen en je veel te volle luiertas. Natuurlijk besluit je peuter halverwege dat hij geen zin meer heeft om te lopen.

Dus wat doe je als gezellige moeder, je neemt je peuter op je nek om zo de laatste kilometers naar huis te sjokken. Je bent heel blij dat je baby die net geprikt is lekker ligt te slapen. Maar als je de voordeur open doet vind je baby het ineens hoog tijd voor een borst en zet het op een schreeuwen. Je legt hem in de box en ziet dat je peuter al is begonnen met je boodschappen uit de wagen te halen.

 

Snel zet je je spullen

Wat ontzettend leuk geschreven trouwens!!!!

Ik heb het nog maar net achter me .... (nu 3-5en 8 jaar oud), sinds de zomer uit de luiers!!!!!!!!

Maar het ergste was dan als 's avonds mijn man thuis kwam, ik kapot in de bank hing (zwangerschapsverlof) en maar gewoon pizza had geregeld, híj verbaasd was dat er niet uitgebreid gekookt was ...... daar had ik toch de hele dag tijd voor gehad???!!!

Voor mij is het ook al weer wat langer gelden (ze zijn nu 9, 11 en 12 jaar) maar heel herkenbaar. Ik had in 3 jaar tijd 3 kinderen. Dus toen de jongste werd geboren had ik al 2 kinderen rondlopen van 2 jaar en 3 jaar.

Ik liep rond met een dubbele wandelwagen en op zo een plankje stond de oudste. Dus dat gesleep met kinderen, luiertassen, boodschappen en een bui op je kop ik weet precies wat je bedoelt.

Het is ook altijd of ze het aanvoelen als je zelf moe bent of het drukt hebt zijn ze extra moeilijk lijkt het wel.

Oei het komt allemaal weer naar boven,alleen moest ik (echt) 3 kwartier lopen voor ik bij het consultatieburo was.Peuter op de kinderwagen(voeteneind) en maar tegen houden dat de wagen niet zou kiepen.

Ja, ja het komt allemaal weer terug.

Je hebt het prachtig verwoord Tess.Ga maar een boek schrijven kan je vast en zeker wel.

Gaat het nu wel weer een beetje beter met je?

Mijn meisjes zijn bijna 4 en 7 maanden maar zo heftig als jij heb ik toch nog geen dagen meegemaakt. Gelukkig zijn het allemaal weer engeltjes als ze lekker liggen te slapen

Hopelijk heb je een paar rustigere dagen voor de boeg om wat bij te komen al is dat dan misschien meer een wens dan een belofte.

Hou je taai.

Zo voel ik het ook Magtelt.Gek he? dat je nu pas door begint te krijgen wat je toen allemaal hebt gedaan.En dan zonder droger zonder vaatwasser. Ik had ook nog in die tijd ernstige beperkingen door mijn fybromialgie .En dan 3 kleine kinderen, ben best wel een beetje trots op mij zelf.

Hoi Tess,
Als je tijd over heb schrijf je dus even een boek.
Dat verkoop natuurlijk als een tierelier, want het leest leuk en al die moeders die het lezen kikkeren er helemaal van op.
Daardoor moet je op diverse plaatsen handtekeningen gaan geven. Doordat je dan ondertussen zo veel verdient, heb je een auto met chauffeur, zodat je tijdens de reis verder kunt haken voor je webshop.
En thuis lopen een paar werksters die o.a. de strijk voor je doen en als jij besluit de kinderen een keer niet mee te nemen ook nog op de hummels passen.
Komt allemaal goed dus

hallo Tes dat was niet zo een gemakkelijke dag voor mij is dit al heeeeel

lang geleden maar ik weet het nog goed met 3kinderen in 4 jaar maar het verhaal is erg leuk geschreven en ze hebben gelijk je zou er een boek over moeten schrijven

groetjes Thea

Mijn dochtertje was 2,5en de tweeling 18 mnd. toen nummer 4 geboren werd, Ik was toen 23,  hoe heb ik het ooit gedaan ? Met veel liefde  en toch ook wel plezier, maar toen 5 jaar later no. 5 geboren werd, merkte ik wel dat ik er veel meer van kon genieten.

En och, het was soms wel eens afzien, maar als ik dan met mijn span boodschappen ging doen, voelde ik me toch vaak heel trots. Ik maakte al hun kleren zelf, en ze werden vaak " the best dressed kids "van het dorp genoemd.

Toen mijn man was overleden, ( ik was 49 ) ben ik oppas moeder geworden in een gezin met een jongentje van 18 mnd. en een pasgeboren tweeling, ( ik had er dus nog geen genoeg van ) Daar heb ik 13 jaar voor mogen zorgen, tot ik vanwege mijn gezondheid moest stoppen. .

Wie zegt dat wij het zwakke geslacht zijn ???

Groetjes Tony