Mijn moeder en haar handwerkspullen

Lieve Marjolein,

Als moeder kan ik je verzekeren, dat jouw moeder, met een glimlach naar je zit te kijken, als je met haar spulletjes bezig bent.

Vaak zie ik in gedachte mijn lieve dochter al mijn spulletjes uitzoeken, en hoor ik haar denken, wat heb je toch veel bewaard, ik heb een extra kast nodig. Want net als jij zal ze er veel waarde aan hechten.

Geloof me, het gemis van je moeder gaat nooit over. Het is nu bijna 60 jaar geleden dat ik mijn lieve moeder verloor, en nog steeds hoor ik haar stem soms, en voel ik hoe trots zij zou zijn, als ik weer iets gemaakt heb.

En dat zal Meia ook zijn als jij een van haar werkjes afmaakt.

Dikke knuffel TONY

mijn moeder heeft nooit gehandwerkt, maar mijn oma wel!

zij is nu al 30 jaar geleden overleden, maar nog steeds gebruik ik haar spulletjes - breinaalden, haaknaalden, enz..

Er ligt hier ook nog een begin van een sprei, die koester ik, haak ik niet af, de wol is er niet meer, maar af en toe neem ik het in mijn handen, en denk ik an mijn allerliefste oma

dus Marjolein: koester de spullen van je moeder, gebruik ze , maak af waar je zin in hebt, zij zal het heerlijk vinden

Heel veel sterkte met het uitzoeken van al haar spulletjes. Ik kan me inderdaad voorstellen dat het je pijn doet. Ook dat je niet zo maar meer kan delen met haar wat jij maakt en je niet kan vragen hoe zij iets doet. Maar wel heerlijk dat je zoveel van haar spulletjes nu in je handen kan houden en dat je haar plannen door kan zetten en af kan maken.