Blij Blij!

Wat heerlijk dat hij het zo goed doet! En hoe was het babyzwemmen? Leuk om te doen. Ook goed voor de onderlinge band denk ik? Ik kan me voorstellen dat je snel onzeker bent omdat je je dochtertje hebt moeten verliezen en voor geen goud dit kleine mannetje ook nog eens kwijt wilt raken. Maar ongelofelijk smerig van het cb om je zo te manipuleren. Want dat is gewoon wat ze doen met die opmerking 'je wilt toch het beste voor je kind'

Het consultatiebureau hier is eigenlijk wel prettig omdat onze eigen huisarts het doet. Je bouwt een band op met je arts, hij kent jou en jij kent hem, en hij weet ook goed wie Manuel is. Al moet ik soms wel erg om hem lachen. Hij is echt een verstrooide professor en heeft me drie keer gefeliciteerd met mijn zwangerschap. De eerste keer toen ik het vertelde op het cb, de tweede en derde keer toen ik bij hem langs moest op spreekuur. Nu de laatste keer toen ik met Manuel langs ging zei hij bij het weggaan tegen Manuel: nog even en je hebt er een broertje of zusjes bij. Maar hij feliciteerde me toch maar niet meer. Had waarschijnlijk nu wel door dat we elkaar al een keer gezien hadden.

Met de tweede kan ik niet meer naar de eigen huisarts omdat ik nu op de dag werk dat hij het cb doet. Dus dan zal ik toch moeten wennen aan iemand anders. Maar eigenlijk laat ik me nooit echt ergens over uit. Het gaat goed, het eten, het drinken, het slapen. Geen problemen met de opvoeding. En gelukkig hebben we ook geen problemen met hem. De dingen die wat lastiger gaan vragen we vaak gewoon advies in onze eigen omgeving. Ooit eens een wijkverpleegkundige gehad die vroeg hoe het ging met moeder en Manuel. Op mijn antwoord goed was ze verbaasd. Ging het echt goed? Wat wil je nu? Dat iedereen een probleem heeft of zo? Gelukkig was het een invaller.

Door zulke mensen kan ik me voorstellen dat er heel wat moeders zijn die er als een berg tegen opzien om naar het cb te gaan. Elke keer weer verdedigen dat je kind niet volgens het boekje maar volgens zijn eigen ritme opgroeid lijkt me een drama.