Ik stond op knappen! (foto’s p6)

@Iris

Dank je wel! Ik doe mijn best, maar ik ben zooo bang dat ik hem, doordat ie nu zoveel bij me is, niet meer in zijn bed krijg. Wij hebben met Daniël echt een heel moeilijk 1e jaar gehad, en ik ben hier nu ook weer bang voor. Daniël sliep echt bijna niet, en huilde heel erg veel. Toen hij 10 maanden was kreeg ik van iemand de tip om naar een chiropraktor te gaan, en vanaf toen ging het beter. Door mijn snelle bevalling van toen is er iets in zijn nekje en bekken niet goed gaan zitten, waarvan hij dus last had. Maar in dat 1e jaar hebben we eigenlijk totaal geen ritme gehad met hem, hij ging naar bed als wij naar bed gingen, want als hij alleen boven lag huilde hij alleen maar. En nu met Tobias ben ik bang dat hij ook niet meer in zijn eigen bedje wil, stom he?! Voel me behoorlijk onzeker, bah! Maar goed, dat hoort er ook bij. Hij ligt nu wel even in zijn bedje, huilde net dus heb hem ff verschoond, maar hij is stil nu, dus dat is wel fijn. Ben toch wel elke keer dat ie, ook al is het maar 10 min, even in zijn eigen bedje ligt wel trots :D
Ach, het komt natuurlijk ook allemaal goed, het is alleen zo wennen allemaal!
Ik ga nu met Daniël even een puzzeltje maken, kan nu net mooi even nu Tobias stil in zijn bedje ligt :)

Liefs!

Stel gekke moeders zijn we toch dat we ook bij de tweede of derde nog onzeker zijn. Ik heb ook zo getwijfeld bij Manuel. Vond het vreselijk als hij huilde. Kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem lang te laten huilen. Heb wel eens de tien minuten regel toegepast. Hem maximaal tien minuten laten huilen. Als hij tussendoor stil werd overnieuw beginnen met tellen. Maar dat heb ik pas gedaan toen hij al wat ouder was. Daarvoor kon ik het niet over mijn hart verkrijgen.

Later kregen we de tip: als je kindje 's nachts niet wil slapen in zijn bedje, maak dan een aankleedkussen op zoals je zijn bedje op maak en leg dat tussen jullie hoofdkussens in. Zo ligt de kleine toch op zijn eigen eilandje en is hij lekker dicht bij jullie. Geen gevaar met dekbedden over hem heen of bovenop hem gaan liggen. Dus jullie kunnen lekker slapen.

Maar doe inderdaad wat je gevoel je ingeeft. Je moeder instinct zorgt er meestal voor dat je de juiste keuze maakt.

Nou, onzeker ben ik zeker ;) aan de andere kant weet ik heus wel dat t goed gaat en dat ik het kan hoor, maar toch.... Ik ontdekte bij tobias overigens dat zijn tepeltjes helemaal opgezet zijn, soort harde bobbels zitten er. Is dit voor iemand van jullie bekend? Zal ws iets hormonaals zijn, maar wel ff in de gaten houden dus. Handig hoor, mijn lieve jj heeft een mobiel met internet erop, dus nu kan ik terwijl tobias op mijn buik ligt te slapen toch lekker ff op t forum kletsen :) handig!   

Bij onze middelste heb ik ooit iets van een opgezet tepeltje gevoeld. Was wel een meisje maar dat zal niet uitmaken. Wij hebben dit bij de huisarts nagevraagd en inderdaad als antwoord hormonen gekregen. Zou vanzelf weggaan en dat is ook zo gebeurd maar toch nog na een langere periode.

Oh die onzekerheid, ken ik zeker ook Jantina en wij hebben er drie. De jongste twee hebben een tijdje met het ledikantje op onze kamer geslapen en dat gaf rust. Maar ik heb ook nooit geschroomd om ze bij me te nemen, alle boze verwijzende vingers negerend. Is altijd goed gegaan. Legde ze dan in het holletje van mijn arm zeg maar lekker veilig voor het kleine hummeltje. Het zal waarschijnlijk vanzelf wel minder worden, wanneer het dagritme er beter in zit en inderdaad de krampjes over zijn. Helaas kan ik je daarmee niet helpen want ik heb altijd flesvoeding gegeven. Borstvoeding ging bij de eerste dermate mis dat ze in het ziekenhuis terecht kwam. Dus maar niet meer geprobeerd bij de volgende. Het gaf mij en de baby rust om te zien dat ze goed dronken.

Dus ook ik zeg doe wat je hart je ingeeft, je moederinstinct zal je zeker daarbij helpen.