leeftijd

Hier nog een jong blaadje....ben net 43 jaar geworden....Maar ik ben ook opgevoed..als iemand ouder als mij is dat ik diegene met u aanspreek......als je maar respect voor elkaar hebt en elkaar in zijn eigen waarde laat....dan is mij alles goed.

groetjes Klaske

Ik begin me nu toch wel oud te voelen. Ik heb altijd gedacht dat de meesten op dit forum van mijn leeftijd waren. 57 ben ik net geworden. Voel me als een tiener, heb jongere vrienden en ben gewoon Margje voor iedereen. Niks geen u altijd jij. Oudere mensen van 80 en zo spreek ik zelf wel aan met u als het onbekenden zijn.  

ben bijna 26, in het "echt' spreek ik oudere personen altijd aan met u (mijn ouders ook trouwens, dat is mij zo geleerd ;))

maar op het internet is iedereen hetzelfde voor mij.

ik denk dat Tony (antonia) ons oudste doosje is hier op het forum, maar ik kan me vergissen! In leeftijd bedoel ik dan, want dat is van hart ook een frisse jonge blom, hoor!  Ze kan me soms zo aan het lachen brengen! Zo zie je maar, jong van hart is het belangrijkste al wil dat lijf niet altijd mee! maar dat kan helaas ook als je jong bent, we moeten het er maar mee doen, zou Tony zeggen...

Ik ben 32

Oh wat een leuke reacties!
Ik vind ook dat we vriendinnen zijn en daar zeg je, je en jij tegen vind ik.
Ik ben 60 jaar. Maar wat zegt leeftijd!

Ik denk dat het op een forum niet zo werkt om u te zeggen en het is ook niet echt nodig vint ik zolang je elkaat maat met respect te woord staat ook al is het op "papier".

 In de praktijk spreek ik iedereen met u aan, of ze nu ouder of jonger zijn dan ik. Zelf ben ik 56 en wil graag met je aangesproken worden en zeker door ouderen.
Ook door jongeren hoor maar bijvoorbeeld kinderen, dat is een ander verhaal.

Die mogen me wel met je en jij aan spreken als ze het maat netjes doen.

Als ze naar me roepen: " Hé weet jij hoe laat het is?" dat vind ik niet kunnen. Maar als ze zeggen. "mevrouw weet jij hoe laat het is" dan heb ik er geen moeite mee.

Mijn kinderen ook zo opgevoed en mijn kleinkinderen zehhen ook u tegen anderen. Daar ben ik wel blij om maar hier ben ik gewoon je of jij of Meia.

Best mogelijk dat wanneer ik Tony tegenkom op een meeting dat ik automatisch u zeg. Al weet ik ook dat ze meteen zal zeggen zeg maar Tony of jij, zit erin gebakken.

Ik vind het ook heel bijzonder als ik Renate hoor praten over haar zoons, die zeggen ook u tegen haar. Ik ben dat niet gewend omdat ik ook je en jij tegen mijn oders zeg en ook tegen mijn schoonouders en ik zou het niet fijn vinden dat mijn kinderen u tegen mij zeggen. Voor mij is dat een beetje te veel afstand maar zo voelt het dus niet bij Renate, heel apart is dat. Zo zijn ze gewoon opgevoed en daar is ook niks mis mee. Er gaat respect vanuit zonder afstand, dat is mooi.

Hallo allemaal, ik denk inderdaad dat ik met mijn 72,5 zowat het oudste hobbydoosje ben .... maar ik voel me hier heel gezellig een van de meisjes.

Ook als ik op een hobbydoos dag ben voel ik me helemaal thuis, en ben ik heel blij dat ik gewoon met Tony en jij aangesproken word, als jullie me mevrouw zouden noemen zou ik me pas echt oud voelen.

Jammer genoeg wil mijn lichaam niet meer zoals ik wil, ( dan maar op handen en voeten bij Renate naar boven om haar Barbies te bewonderen, lachen toch ? )maar daar wordt binnenkort iets aan gedaan, en dan na de operatie ga ik er weer flink tegenaan, want tussen mijn oren weten ze nog niet dat ik 72 ben.

Ik kan wel begrijpen dat de doosjes uit België al vlug U zeggen, want mijn oma was van België afkomstig, en noemde mij toen ik 10 jaar oud was al U, zelf ben ik daar ook mee opgebracht, maar na een huwelijk van 30 jaar met een Tilburger is het nu voort ge en gij, mijn kinderen zijn Engels opgevoed, en vinden het nog steeds moeilijk, daar is iedereen "you".

Het maakt toch ook niets uit, als het maar met respect gespoken wordt.

Het is inderdaad wel vreemd om je nu ineens af te gaan vragen hoe we iemand aanspreken. Juist omdat het in een vraag naar voren komt. Mijn idee is eigenlijk dat juist de manier van reageren en het op papier zetten van een reactie. Getuigd van respect en dat het dan niet uit maakt of het je of jij is.

Toch wordt er naar mijn idee te veel ge je en jij't. Heb de kinderen vanmorgen weer naar school gebracht, en vind het toch niet echt prettig dat docenten met je en jij aangesproken worden door de kinderen. Ikzelf 36 heb moeite een meester of juf van in de 50 aan te spreken met je. En probeer er altijd wat omheen te praten met meester of juf. Terwijl ze dan zelf zeggen ik ben je. Het is een stukje respect. Net als een dokter/behandelend arts. Het blijft voor mij een u. Net als op straat mensen die ouder zijn of soms zelfs jonger. Van mij mag het stukje respect wel weer terug.

Maar ja wie ben ik. Op internet of straat er zit wel verschil in, respect kun je op vershillende manieren tonen denk ik dan maar.

 

 

Meia wrote: esthertje wrote: soms reageer ik ook wel eens op stukjes en dan denk ik bij mijzelf: moet ik nu jij of u schrijven. Ik houd het vaak bij jij. waarom weet ik eigenlijk niet. het is bij mij dan ook nooit de bedoeling geweest om er iemand mee te kwetsen. als ik het zo lees vind niemand het een probleem, maar waar ik wel tegen aan loop is dat als ik zit te haken dat mensen kijken van: wat ouderwets om te haken. Mijn moeder vind het ook niks en ik laat haar dan ook niks meer zien want die blikken heb ik geen zin in. mijn schoonmoeder daarentegen vind het geweldig en bezoekt mijn website dan ook regelmatig om te kijken hoever ik met dingen ben. Nu zijn we net terug van de camping. Daar was het al niet anders. Als er mensen voorbij komen en ze zien me daar handwerken dan lachen ze een beetje. vaak maken ze elke dag dezelfde ronde en zo had ik het weekend mij puppy af. ik heb hem toen midden voor de caravan om een tafeltje gezet en moest je toen die blikken zien. dan kijken ze toch wel op dat je leuke dingen kunt maken van wol. Ik ga even offtopic, zou het kunnen zijn dat jemoeder gewoon jaloers is dat jij kunt haken en zij niet? Want ouderwets vind ik een heel zielige uitdrukking. Ik ben blij voor je dat je schoonmoeder je werk wel bewonderd. En wie weet krijg jenog wel vrouwen op de camping aan het haken als ze leuke resultaten zien.Haak jij maar lekker door meis

Jammer dat je moeder zo reageert. Mijn moeder heeft haar hele leven genaaid en toen wij klein waren breide ze veel voor ons. Nu kijkt ze naar ieder werkstuk wat ik haar laat zien en vertelt ze wat ze ervan vindt. Mijn schoonmoeder breit haar hele leven al sokken. (Als je ze opstapelt in haar woonkamer, denk ik dat de hele kamer ermee vol zal liggen, zo woont zelfstandig in een eengezinswoning ) Elke keer als ze bij ons is, loopt ze in de woonkamer eerst naar de tafel waar al mijn werkjes liggen en blijft daar staan tot ze alles heeft bewonderd. Vaak betrap ik haar dat ze in de loop van de dag nog eens een kijkje gaat nemen .
Mijn collega's vinden het juis leuk dat ik dit doe en ze noemen mij Crea Bea. Als er iets gefreubeld moet worden, wordt dit mij in mijn schoenen geschoven. Niet erg hoor, ik vind het leuk!
By the way, ik ben ook opgevoed met u zeggen, alleen in de pubertijd is het u zeggen naar mijn ouders afgeschaft, en mijn kinderen hoeven ook geen u tegen me te zeggen. Wel tegen de oma's en opa en de ooms en tante's vinden het niet nodig. Wel moeten ze van ons oom en tante zeggen. Uiteindelijk zijn het geen vriendjes en vriendinnetjes van ze, dus daar maken wij wel verschil. Bij de kinderen van mijn zus is het anders, die hebben ze geleerd om de ooms en tante's bij hun voornaam te noemen. Verschil moet er zijn.....