TONY

Lieve vriendinnen,

Ik ben er even stil van, zoveel medeleven, van mensen die je niet eens persoonlijk kennen. Ik kan je niet vertellen hoe goed dat doet.

Ik heb gisteren weer bijna 2 uur naast hem gezeten, en op hem ingepraat. Af en toe lijkt het of er een moment van herkenning is, en komt er een glimlach op zijn gezicht, of knijpt hij in je hand. Maar volgens de dokters is alles weg, zijn hart is echter nog heel sterk, en het kan een lange lijdens weg worden. Zijn kinderen houden mij van dag tot dag op de hoogte, en hebben me ook de volledige vrijheid gegeven om hem te bezoeken. Ik hoop dat ik voor hen ook een beetje tot steun kan zijn.

Waar ik echter vreselijk boos om kan worden, zijn die mensen, hier uit de flat, die nu plotseling toch even naar het ziekenhuis willen, want nu moeten ze het toch wel even gezien hebben hoe hij erbij ligt.    WAAR WAREN ZIJ TOEN HIJ IEMAND NODIG HAD OM MEE TE PRATEN ?????

Ik word niet gauw boos, maar dan moet ik me toch wel inhouden.

Bij dit alles, of misschien wel door dit alles, verga ik op het ogenblik ook van de pijn. En begint het gevoel in mijn linker arm en hand steeds sneller weg te vallen. Ik hoop dat ik toch nog een beetje kan blijven handwerken, maar heb met mijn dochter al besproken wat ik dan nog wel zal kunnen met één hand. Ben echt niet van plan om bij de pakken neer te gaan zitten, en de afspraak voor 12 Okt. blijft staan. Als ik jullie maar niet tot last ben.

Hierbij kwam nog dat Ziggo ons lelijk in de kou liet staan, 2 dagen geen TV - internet of telefoon in heel de flat hier. Daardoor kon ik ook niet op het forum komen......kun je het voorstellen....een flat vol senioren die prinsjes dag niet konden volgen !!!!  Gelukkig heb ik zelf nog telefoon van KPN, want bellen om de storing te melden.....en dan 20 min. aan het lijntje te worden gehouden......met een mobieltje, is een kostelijke zaak.

Ik zal nu verder gaan, met te proberen om alles bij te lezen, maar hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen als ik niet overal op reageer.

Bedankt voor al jullie lieve boodschappen  .

Daar voeg mij volledig bij aan jij bent ons niet tot last lieve Tony.Gelijk ik al tevoren zei als je ons nodig hebt roep dan heel hard naar die zotte hobbydozen

                    

STERKTE TONY ,MET ALLES.

RENATE

Corry R wrote: wat erg van je hand,hoop dat het toch nog goed komt,je krijgt het aardig voor je kiezen. wat kunnen mensen soms toch vervelend zijn,het is meer om hun eigen geweten te sussen. Ons ben je natuurlijk nooit tot last,hoe durf je dat te denken,ben je veel te lief en te goed voor. hier sluit ik mij bij aan

Vandaag hebben we afscheid moeten nemen van mijn lieve vriend...... vanmorgen om half 4, heeft hij de strijd opgegeven.

Het is vreselijk voor de kinderen, in Mei hun moeder, mijn vriendin, en dan nu hun vader, een vrolijke, vitale, gezonde man. Onbegrijpelijk.

Ik ben blij en hoop, dat ik sinds mijn vriendin is overleden, hem heb kunnen steunen. Ik merk wel aan de kinderen dat hij dat ook aan hen heeft laten weten.

Het wordt een hele vreemde week, en ik zal misschien niet zo vaak aanwezig zijn hier, eerst Donderdag de crematie, en dan Zaterdag feest omdat mijn dochter 50 wordt, en de week daarna naar het ziekenhuis voor een darmonderzoek.

Ik hoop dat ik 12 Okt. toch een beetje ontspannen kan zijn, dat is tenminste iets leuks om naar uit te kijken.   

SPONTAAN SCHIETEN DE TRANEN MIJ IN DE OGEN.ELKE KEER ALS IK ZOIETS LEES DAN VOELT ALLES WEER ZO DICHTBIJ.VOORAL NU OMDAT HET VOOR ONS BIJNA EEN JAAR GELEDEN IS.ER KOMEN ZOVEEL MOMENTEN TERUG VAN VERLEDEN JAAR.
MAAR GOED WE HEBBEN HET NIET OVER MIJ MAAR OVER TONY.
LIEVE SCHAT IK WENS JE ALLE STERKTE TOE EN STEUN VAN DE REST VAN ZIJN FAMILIE.WEET NIET MEER WAT IK MOET SCHRIJVEN OM JE TE HELPEN,WEET ALLEEN DAT ER AAN JE GEDACHT WORD EN WE SNAPPEN HEUS WEL DAT JE ER NU NIET ZO VAAK BENT. VANAF HIER EEN HELE DIKKE KNUFFEL.

RENATE

Tony,

Je bent een engel.

Lieve Tony,weet niet zo goed wat te zeggen,in ieder geval heel veel sterkte.

Renate, jij hebt het ook moeilijk.Bijna een jaar geleden dat jij je man moest verliezen, en de kinderen hun vader.

Ik heb dit gedicht ook voor jou geschreven, niet denkende dat je nu alleen blij kunt zijn met de herinnering.Het is allemaal nog te vers.Maar misschien ooit.....zul je dit gedicht herinneren.

Ik denk aan je......