WAARDELOOS

 jullie hebben mij niet vaak gezien de laatste tijd maar dat komt zo;

Onze jongste kreeg een zware epileptieaanval  net voor kerst waarbij hij ( weer) zijn schouderblad brak en zijn arm uit de kom was.

anderhalf jaar terug ging hij opzichzelf en toen gebeurde dit ook al.

1 ste kerstdag werd ik ziek , 2 de kerstdag Piet en zo tobte we door de feestdagen heen , bezorgd om eoze zoon en zelf de griep.

Oud en nieuw gingen wij dus ook ziek in en bijna opgeknapt belt hij zaterdag 3 januari dat hij weer een aanval had gehad , Piet hiervandaan naar hem toe en weer het ziekenhuis in met een arm die van zijn schouder tot onderarm pimpelpaars was van zijn schouderblad zetten, in en in triest.

Nu hebben ze een roesje gegeven want weer was hij uit de kom en weer iets gebroken.

Wat is dit toch een verschrikkelijke rotziekte ik zal hier nooit aan wennnen en hij helemaal niet denk ik maar zo.

Hij moest 6 weken thuis blijven , komen er nu 2 bij dus en hij krijg maar 70 procent van zijn loon, wij hebben al boodschappen gedaan en ik heb snert gekookt en in de vriezer gedaan en gedaan wat we konden.

Ik heb ooit voor de epilepsievereniging gelopen en 700 en 900 gulden opgehaald maar ze weten niets van die bovenkamer en ik zou willen dat ik de moed had om voor onze zoon een collecte te houden want wij zien hem er aan onder door gaan op deze manier.

Hij zegt al ik moet eerder gaan werken want zo kom ik er niet .

Sorry ik moest dit eventjes kwijt en hoop niet dat jullie het erg vinden.

Ik wens jullie toch allemaal het beste voor 2009.

groetjes Corrie

Lieve Corrie.

Wat verschrikkelijk nieuws zeg!!! Ik weet van  nabij hoe erg het is, dus kan mij volledig indenken hoe jij en Piet zich voelen. En dan steeds wat breken en de arm uit de kom , bah, bah, bah en nog eens bah. Ik wens jullie natuurlijk ook beterschap maar vooral voor je zoon, heel veel sterkte en ik hoop dat ze gauw een passende medicijn voor hem hebben gevonden.

hier sluit ik mij helemaal bij aan

__________________
groetjes Thea

Daar sluit ik mij ook volledig bij aan

Magtelt wrote: Ik vind het verschrikkelijk voor jullie, dat je je zulke zorgen over je zoon moet maken. De laatste jaren krijgen juist de mensen die door onze maatschappij beschermd zouden moeten worden, de zwaarste last te dragen en de hardste klappen te verduren. Er zou toch best een regeling getroffen kunnen worden voor mensen met chronische ziektes en aandoeningen in verband met ziekengeld. Laat de regering blij zijn dat je zoon, en anderen, werken. Moeten ze dan bij elke ziekteverzuim gestraft worden met 70 % van hun loon? En moeten ze dan uit angst niet rond te kunnen komen eerder aan het werk dan nodig is? We zijn niet meer "de verzorginsstaat", we zijn net zo hard als de USA geworden.

Het is totaal iets anders, mijn reactie, maar ik ben het helemaal met je eens!!!!! En het gekke is dat USA het terug wil draaien en hier beginnen/zijn ze begonnen  met die rotzooi.

Thema voor een ander topic