moet het even kwijt. update 29-7

even niks over hobbys maar even klagen. ik moet het even van mij afschrijven want anders blijf ik er mee lopen, dat weet ik nu al.

eerst wat leuks. ik ben vanmorgen weer naar de verloskundige geweest. de meeste controles waren goed alleen mijn bloeddruk was wat aan de hoge kant. maar dat heeft een rede en daar gaat het nu net om.

we zijn gisteravond terug gekomen van de camping. we hebben daar een seizoensplaats en hebben ondanks dat het de 1ste week nogal wisselvallig was wel lekker rustig aan kunnen doen. voor de kinderen wordt er veel gedaan op de camping dus die vermaken zich prima en ze hebben daar hun vriendjes waar de de gehele dag mee spelen. we zien ze vaak alleen maar voor een natje en een droogje.

nu was michael de 1ste woensdag op de camping jarig. het was overdag wel wat aan het regenen maar we hebben 2 luifels aan elkaar staan met zijwanden dus dan is de overkapping bijna net zo groot als de woonkamer en als het droog was waren de kids allemaal in de speeltuin te vinden. dus ideaal allemaal. tegen 16.30 uur waren alle visite weg op mijn ouders na. die zouden blijven eten en 's avond zouden nog wat vrienden komen want die moesten overdag werken. mijn vader ging even met michael voetballen maar het gras was natuurlijk nog nat. hij glled uit en zijn broek was nat. toen ze klaar waren met voetballen heb ik een schone broek voor hem gepakt en stond hij zich in de voortent om te kleden. nu is dat niks ergs zou je denken totdat ik opmerkte dat michael (die die dag 9 werd en zich een beetje begint te schamen als iemand staat te kijken) in zijn blote kont stond en mijn vader hem stond te filmen. dus ik zeg tegen hem dat hij moet stoppen met filmen omdat ik het niet nodig vind dat hij in de blote kont op de film staat. nou daat was mijn vader het dus helemaal niet mee ens en hij bleef filmen. michael ging achter mijnmans rug staan en mijn vader bleef maar filmen. ik heb hem toen nog ee keer vriendelijk gevrgaad of hij wilde stopeen, maar je raad het al. dat deed hij niet. toen werd ik kwaad en pakte de natte broek op en gooide die naar hem toe voor de camera zodat hij moest stoppen. daar reageerde mijn moeder op door te zeggen dat wij niet zo preuts moesten zijn en dat het toch niks te betekeken had. dat was bij mij de bom. we slikken al jaren een hoop van mijn ouders omdat zij alles altijd beter weten. we doen nl te weinig met de kinderen. lezen niet voldoende voor, pakken ze niet hard genoeg aan (terwijl ze bij ons ook gewoon een tik krijgen als ze niet willen luisteren) en alles wat wij doen is fout. ik was dat zo zat dat bij mij de stoppen doorsloegen. toen ik die broek naar mijn vader gooide zei hij dat als wij dat wilde hij wel weg zou gaan naar huis. ik heb toen tegen hem gezegt dat als hij dat wilde ik hem niet tegen zou houden. hij heeft zich toen omgedraaid en is weggelopen. mijn moeder heft de spullen bij elkaar gepakt en vroeg nog aan mij waarom ik zo reageerde. toen ik tegen haar zei dat het opgekropte woede is van jaren keek ze me aan alsof ze niet wist waar ik het over had terwijl ik al vaker een opmerking had gemaakt over hun gedrag. ze hebben gewoon zo'n gigantische plaat voor hun kop dat ze dat allemaal niet zien. zij wilde dus weten wat ik bedoelde maar de kinderen stonden er bij en we zaten op de camping wat ook al zo lekker gehorig is. ik heb haar gezegt dat het beter is dat ze daar zelf maar eens over na moet denken en dat ze er dan misschien achter zou komen wat er aan de hand is.

dit heeft dus op 8 juli plaats gevonden en vanaf die dag hebben we niks meer van ze vernomen. ik heb veel verdriet hierover maar laat me ccniet weer in een hoekje plaatsen door mij ouders dus als zij niets van zich laten horen dan ben ik er voor nu klaar mee. ik moet nu aan mijzelf denken en aan de baby. ik heb de 1ste dagen veel gehuild hierover (zit nu ook weer met tranen over mijn wangen) maar kon gelukkig goed met mijn man erover praten. hij heeft zelfs gezegt dat als ik naar ze toe wou hij opppas voor de kinderen zou regelen zodat we die kant op kunnen gaan maar dat is niet wat ik wil. ik wil dat mijn ouders me nu eens behandelen als een volwassenen en niet een klein kind die ze kunnen comanderen. misschien zie ik het nu wel allemaal te veel zwart/wit maar ik kan nu even niet anders. als straks de baby er is en ik heb nog niks van ze laten horen dan stuur ik ze wel gewoon een kaartje en dan is het aan hun om te bepalen wat ze doen.

zo dit lucht wel enorm op om het even van mij af te schrijven.

begrijp me wel goed. ik houd veel van mijn ouders maar moet nu gewoon even afstand van ze nemen voor mijzelf en de baby. ik hoop dat alles weer goed komt tussen ons maar dan zal er wel wat moeten veranderen.

zo dit was mijn verhaal.

groetjes

Klagen ? meisje toch.....Ik kan me heel goed indenken dat je zoon niet op zo'n manier gefilmt wil worden . En dan nog wat, jij bent (samen met je man)de baas in jouw huis. En dan kunnen ouders het wel niet altijd leuk vinden dat er bij jou andere regels gelden maar ik, en dit is mijn persoonlijke mening, vind dat ze zich dan aan hebben te passen.

Het is jammer dat het zo moest lopen maar net wat je zegt, nu eerst even aan jezelf en de baby denken. Ik wens je/jullie heel veel sterkte. Groetjes Mistig

hoi esther,

logisch toch dat je dit met iemand wil delen? tis niet niks ook toch. je geeft je grenzen duidelijk en dat hebben  anderen te respecteren...hoe moeilijk het ook is soms.

wat mistig inderdaad zegt vind ik ook,denk maar even lekker aan jezelf en jullie baby.

veel sterkte , liefs van chantal

Hoi Esther,

Denk dat ik precies hetzelfde zou hebben gereageerd en ik ben niet eens in verwachting. Je eerste zorg is nu dat kleine mensje dat je in je draagt, de rest ... de tijd zal het leren, maar eerst jij en je prulleke. Sterkte en probeer aan leuke dingen te denken, dat helpt de bloeddruk zeker weer een beetje naar beneden.

Meestal slikken de jonkies voor de lieve vrede, maar op een gegeven moment gaan ze over een grens.

ach, wat een vervelende situatie! Dat drukt toch een stempel op je vakantie en nu nog natuurlijk. Ik zou het maar even laten bezinken en hopelijk komt alles weer goed voordat jullie baby geboren wordt! En pas goed op jezelf en je baby!!!

groetjes Ria

dank jullie allemaal voor jullie lieve woorden. het werk opbeurend.

ik wacht het gewoon even af en zie wel hoe het afloopt.

en zeinabis jij natuurlijk ook veel sterkte met je schoonfamilie.

als ik nu mijn man niet had gehad was ik er denk ik aan onderdoor gegaan. hij weet elke keer weer precies het goede te zeggen of juist zijn mond te houden en even zijn armen om mij heen te slaan. het is een schat.

Hé Estertje, wat een moeilijk ding dit hè. Ik ken het maar al te goed en je moet echt op je strepen gaan staan anders veranderen je ouders nooit.

 Ik zou als ik jou was over een poosje eens een gesprek met ze aangaan en dan heel duidelijk zeggen dat jij volwassen bent en dat jij bepaalt wie je kind filmt en wie niet.

Tegenwoordig moeten we onze kinderen al zo verschrikkelijk beschermen tegen weet ik wat en een kind bloot op de foto of film zetten is tegenwoordig gewoon taboe. Bovendien is hij nu net 9 en wil dat niet meer, zomaar in je blote gat op de foto helemaal niet! ( heb zelf een kleinzoon van 9 en die vindt het soms al niet meer nodig om mij een kusje te geven als ie binnenkomt)Dat is prima, niks mis mee, komt vanzelf wel weer.
Maar foto's en film is een ander verhaal.

Je ouders zijn zich van geen kwaad bewust want zij denken dat ze alles goed doen. Ik had zulke schoonouders die zich ook overal mee bemoeiden en ik heb op een dag een brief geschreven. ( 10 vellen vol)
Nou de reactie die ik daarop kreeg was niet best maar uiteindelijk zijn ze er wel over na gaan denken en kon ik merken dat ze vele jaren later toch anders gingen reageren.

Maargoed, je bent en blijft wel hun kind, daar doe je niks aan. Maar daar staat dan wel tegenover, je bent dan wel hun kind, je bent ondertussen wel een volwassen kind met een iegen gezin.

Denk nu eerst maar even aanjezelf en je baby en je gezin. De rest komt wel weer, laat maar even rusten maar ook niet te lang. Het moet wel bespreekbaar zijn anders wordt de kloof steeds maar groter. Gelukkig staat je man helemaal achter je. ( tja het is zijn familie niet sorry hoor dat ik dit zeg maar vaak is dat zo)

Je ziet het bij Zeinabis, zij als "buitenlandse" heeft het ook moeilijk als haar man dan ook nog eens achter zijn familie staat. Zeinabis jij ook sterkte in dit soort zaken

Ik wens je veel wijsheid, moet zelf mijn moeder gaan vertellen dat ik haar niet 5 weken kom helpen als zij een nieuwe heup krijgt Dat kan ik nu nog niet opbrengen en is wel vanzelfsprekend dat ik het ga doen. Mijn broer en zus die denken er niet eens overna!!!!

Sterkte en denk aan je babytje, dat is nu belangrijk, bloeddruk weer omlaag!!!!

Laat het maar allemaal even tot rust komen en probeer het voor de bevalling nog eens te bespreken. het is vast voor iedereen fijner als voor de bevalling duidelijk is hoe de verhoudingen zijn. Het zal op zijn best wel even flink bekoeld zijn maar ze weten nu dat ze rekening met je moeten houden.

Succes

Ha Esther,

Gewoon even een dikke knuffel voor jou!. Ik vind dat jij het recht heb om te verzoeken met het filmen te stoppen. Daar moeten ook jouw ouders respect voor hebben. Jammer dat het escaleert maar ja wat lees is dat er al even spanning is. Denk nu lekker aan je kindje en je mannetje van 9. Knuffel met je partner en geniet van je mooie gezin. Dat is belangrijker dan alles wat er om je heen plaats vindt. Doe wat jij denkt wat goed voor je is. Wacht je af of neem je de eerste stap. Bepaal dat zelf en niet wat je omgeving vindt dat je moet doen.

Ik wens jou en Zeinab heel veel wijsheid, sterkte en moed toe. 

Groetjes Simone