Het valt niet mee Eugenie, om daar iemand advies in te geven. Zo te horen ben je wel een doorzetter, en zie je gelukkig ook de goede dingen in je leven.

Ik heb gevonden dat dat het beste werkt voor mij, om naar de positieve dingen te blijven kijken. Ik weet wat het is om heel de dag zo'n verschrikkelijke pijn te hebben, dat je maar amper kunt lopen, eten, of wat dan ook.

En dan wordt er wel eens gezegt, maar je been doet zeer, dan kun je toch wel eten. Maar dat lukt echt niet als de zenuwpijnen, vanaf je rug, door heel je lijf gieren.

Gelukkig heb jij je gezin, geniet daar van zoveel je kunt.

Ik heb tegenwoordig vaak de gewoonte om 's avonds even na te denken over wat ik die dag gedaan heb, ( niet wat ik NIET gekunnen heb ) 2 rijen gehaakt aan dat Barbie jurkje .... dat baby vestje in elkaar gezet .... zelf de post gehaald beneden .... 's middags mijn oudste kleinzoon op bezoek gehad .... die schat, 30 jaar, komt om de 2 of 3 weken even kijken hoe het met oma is. En dan val ik met een tevreden gevoel in slaap, morgen zien we wel weer. Ik heb gelukkig ook lieve kinderen en kleinkinderen, ondanks alle pijn is dat toch de moeite waard om voor te leven en vechten.

Ik hoop dat jij het zo ook kunt zien, probeer iedere dag ook even goed gelachen te hebben, dat lucht net zo op als een flinke huilbui. Blijf vechten meisje, het leven is de moeite waard.

   TONY

Eigenlijk kan ik niet meepraten over dit topic; ik ben (nog) gezond.
Maar ik wilde wel even kwijt dat ik jullie hele sterke vrouwen vind. Heel veel sterkte gewenst!

Idd je laatste zin is ook mijn motto geworden.

Je moet kijken naar wat je wel kunt ne niet naar wat je niet kunt.

Ik zit ook middenin het proces van leren accepteren dat ik niet meer alles kan met mijn spierziekte.

Dit is de ene keer denk ik ach ik kan er prima mee leven en het volgende moment gooi ik mijn kont tegen de krib en baal ik er vreselijk van.

Dat zijn ook de momenten dat ik vreselijk over mijn grens heen ga.

Het is moeilijk iets te accepteren,ik ken dat verhaal zeker als je vanalles wil doen.Maar er komt zeker een tijd dat het wel kan en profiteren van wat je hebt gedaan zoals Tony zegt.Zo zijn we dit weekend gaan fietsen met de brandweer al 3 dagen pijn maar als ik thuis zit heb ik ook pijn ,en nu weet ik van wat ik îjn heb en ben onder het volk geweest en met mijn ganse gezin .Je zal dagen hebben dat het gaat en dagen dat je tegen een muur kan lopen (n-bij manier van spreken he ,niet er tegen lopen he).Veel sterkte en knuffels

Lieve Eugenie.

Zooooooooo herkenbaar wat je / jullie schrijft / schrijven

De momenten van weer DE kracht voelen, weer verder gaan in doen en laten, externe prikkels binnen laten die intern bewegen (actie - reactie), weer vinden van een inzicht................DE kracht voelen etc. Voor mij is deze weg DE weg van mijn individuele aanvaarding van gemis, ontbreken, verlies van dromen en wensne, dankbaar zijn voor wat wel is en kan; aanvaarden dat ik los van de en het ander(e) boos mag zijn, onmacht mag voelen en weet dat ik op weg wil naar dankbaarheid/aanvaarding omdat ik een deel ban van het geheel.

Een deel van het geheel, en erken dat in mij ontbrekende delen aanwezig zijn en ik ik ben. En super veel respect hebt voor mensen zoals Moeder Theresa. Zij kon wat ik zoek in mijn levenssituatie.

Lieve doosjes , veel hobbyplezier vandaag.

Tips van een fysiotherapeute:

• Vermijd overgewicht, hoe moeilijk dit ook is, extra gewicht is een extra belasting.
• Vermijd m.n. bij knie en heupklachten zware belasting als traplopen, hurken en knielen.
• Draag gemakkelijke schoen die uw voeten voldoende steun geven, evt. met dikke schokdempende zolen.
• Verander regelmatig van houding.
• Vermijd een lange autorit, neem regelmatig uw pauze en loop dan een stukje.
• RUST ROEST, zeker bij Artrose.

 

Ik ben gelukkig ook nog gezond en dan is het altijd moeilijk om je in te leven op iemand die iets mankeert.
Ik vind jullie toch heel dapper.
Jullie proberen door de positieve kanten te bekijken toch wat van je leven te maken. Pijn en tegenvallers even opzij kunnen zetten. Dat is flink hoor!

Advies kan ik jullie egenlijk niet goed geven maar wel
Sterkte en Beterschap toewensen.
Groetjes Tineke01

DAMES BEWONDERING IS ALLES WAT IK HEB VOOR JULLIE.

IK WEET WEL WAT PIJN IS (HEB NOGAL EENS MIGRAINE, PIJN AAN 2 TENEN) MAAR DAT IS ALTIJD TIJDELIJK EN VAAK MET EEN PILLETJE TE BESTRIJDEN.

ALTIJD PIJN KAN JE ALLEEN MAAR OVER OORDELEN ALS JE HET ZELF HEBT. EN PIJN IS VAAK NIET TE ZIEN. DAT MAAKT HET VOOR DE ANDER VAAK MOEILIJK.

DAMES PETJE AF VOOR JULLIE OPTIMISME. JULLIE KUNNEN TROUWENS MET JE HANDEN HEEL VEEL. OOK EEN PRE.

 

Eugenie,probeer ook lak te hebben aan de buiten wereld.Ik heb daar soms heel erg veel moeite mee.

Als ik even een paar boze dagen heb,dan is het,je moet hulp zoeken,je kan niet omgaan met pijn.Maar als ik probeer door te gaan,dan is het vaak,je ziet er goed uit,dus het valt wel mee.Pijn zie je niet.

Volg je eigen weg,doe wat je kan,wees gerust af en toe boos,je kan niet elke dag positief zijn.

volgens mij ,doe je het prima zo.Maar wie ben ik,om dat te zeggen?

iets accepteren dat niet zo leuk is , is natuurlijk erg moeilijk,

ik heb qua mijn leeftijd al wel kleine akkefietjes gekregen

maar ik mag er niet aan denken dat het zo erg gaat worden.

  dus kan ik jou alleen maar STERKTE wensen