moet het even kwijt. update 29-7

naatje wrote: WAT EEN TOESTAND ESTHER.DENK GOED AAN JEZELF EN KOESTER WAT JE HEB [EN WAT GAAT KOMEN].WAT ER OOK GEBEURD IN DE TOEKOMST JE HEBT EEN FIJNE BEGRIPVOLLE MAN EN 2[BIJNA 3] LIEVE KINDJES.

helemaal mee eens

dank jullie wel allemaal voor al die lieve woordjes. dat doet me heel goed.

ik heb vannacht best goed kunnen slapen en voel me dan vanmorgen ook en stuk beter. ik ben er wel verdrietig over maar moet het nu gewoon van mij afzetten.

ik ben blij met al die steun van jullie, en alle andere die het weten (zijn alleen mijn schoonouders en de buren op de camping) maar ik heb er veel aan.

maandag moet ik weer naar de verloskundige en dan zal ik jullie even bijpraten hoe het gaat met de kleine. onze 2de was nl nog geen 5 pond bij de geboorte en nu krijg ik dus maandag een groeiecho om te kijken of deze baby ook zo klein is of al wat groter. aan mijn buik te zien is deze wel wat groter want ik heb me een toeter

heel veel dank allemaal.

Oh Esther, ik lees je verhaal nu pas voor het eerst dus schrik wel van dit alles. Ik heb ook gezien dat je al veel adviezen hebt gekregen.
Ik vind dat je een heel dapper besluit hebt genomen in deze en dat je nu ook helemaal moet gaan voor je gezinnetje en natuurlijk de baby die een dezer dagen alweer het daglicht zal aanschouwen. Probeer nog te genieten van de laatste loodjes al zijn die in jouw geval extra zwaar.

Pas goed op jezelf.

Je hebt al veel goed advies gekregen en ik denk dat jezelf op dit moment de juiste keuze maakt, nl. voor jezelf en je gezin, maar leuk is anders is deze periode.

Wat wel leuk is, is het cadeautje van je echtgenoot en dat je een soort dagboekje gaat bijhouden voor de kleine.

Geniet van je laatste weken en van dat heerlijke gerommel in je buik, je gaat het nog missen dadelijk, al is dat lieve bundeltje in je armen natuurlijk ook helemaal te gek. Zorg goed voor jullie twee, al het andere is nu even niet belangrijk.

Een zeer vervelende situatie,ook ik heb in zo'n situatie gezeten met mijn vader,ook hij wilde niet inzien,dat het aan hem lag en niet aan mij.Ik kan je nu alleen maar sterkte wensen,en vooral aan jezelf te denken,jij moet verder met je man en kinders,dat is het meest belangrijke.En natuurlijk ben je verdrietig,dit is niet niks.Probeer een beetje te genieten en te rusten.nog even en je moet bevallen,dat is eigenlijk het enige op dit moment waar je aan zou moeten denken,ook al is het moeilijk.

Heel veel sterkte.

nou het hek is van de dam. we zijn vandaag precies 3 weken verder en alles is zo geescaleerd dat ik nu even geen contact meer wil met mijn ouders. we hebben verschillende briefwisselingen gehad maar alles wat wij rpobeerde uit te leggen werd bij mijn ouders van de hand gedaan als dat wij liegen en dat vooral mijn man overal de schuld van heeft. we hebben er zo veel verdriet van en mijn bloeddruk begint nu zorgelijk op te lopen dat ik gisteravond mijn ouders een mailtje heb gestuurd dat ik nu voor mijn man kinderen en baby op komst kies en even geen contact meer met ze wil. als ze na de bevalling contact willen mag dat maar dan zullen ze zelf eerst moeten gaan bedenken waar de fout ligt.

mijn man werd er nl van beschuldigd dat hij alles in scene heeft gezet op de verjaardag van de oudste en dat hij er op uit was om ons te scheiden (ik met mijn ouders) en dat ik oogkleppen op zou hebben en dat niet zag. nou ik kan jullie zeggen dat dat juist niet het geval is want hij heeft heel vaak tegen mij gezegt dat als ik naar ze toe wilde om te praten hij vrij zou nemen van het werk en dat we daar naartoe zouden gaan. maar aangezien zij ons zo zwart proberen te maken en overal  van beschuldigen ben ik er nu geheel klaar mee.

ik zit nu lekker op de camping met mijn nieuwe laptop die ik vor mijn verjaardag van mijn man heb gekregen zodat ik hier jullie ook kan volgen en voor straks als de kleine er is ik lekker boven in bed alles kan opschrijven (een soort dagboek) dat heb ik bij de andere ook gedaan en dat is best leuk om dat terug te lezen.

ik heb hele lieve en zorgzame buurtjes die af en toe komen kijken hoe het met mij is zodat ik niet helemaal alleen ben. dat is voor mijn man ook wel geruststellend dat er iemand is waar ik terecht kan als ik het moeilijk heb.

ik heb nog wel veel verdriet over het gehel voorval en de kinderen krijgen toch ook wel vlagen mee omdat ze me soms ook wel met rode ogen zien. ze zijn dan toch wel zo groot om te weten wat er gebeurd. we hebben ze wel verteld dat we ruzie hebben met opa en oma en dat we nu even niet naar ze toe gaan en ze ook niet hier komen maar verder weten ze niks. we bewaren alle brieven en als ze later groot zijn dan mogen ze van ons alles lezen en dan kunnen ze zelf een conclusie trekken. ik wil ze er niet te veel mee belasten nu ze nog klein zijn. het is wel sneu want over 3 weken is onze dochter jarig en het eerste wat ze dus gisteren zei was dat ze dan ook geen kado van opa en oma krijgt . we hebben haar al gerust gesteld dat ze die dan van ons krijgt. daar was haar broer het gelukkig ook mee eens want hij vond het ok zielig dat ze dan van hun niks kreeg terwijl hij wel wat gekregen heeft.

dit schrijven lucht wel weer lekker op voor mij. het is wel een heel verhaal geworden en ik hoop dat ik jullie ooit in de toekomst kan vertellen dat alles weer goed gaat komen maar dat zal de toekomst moeten uitwijzen.