nee niet nog een keer , ...

ik ga het er hier gewoon uitflappen , sommigen zullen me begrijpen sommigen niet...

ik heb 4 zonen , en alle 4 zijn ze geplaatst door mijn hele zogenaamde borderline waarvoor ik nu die hypnosetherapie doe , Tibo m'n oudste word begin juni 9 en was eerst geplaatst bij een pleeggezin in puurs , menno is 7 jaar en omdat hij mentaal en motorisch gehandicapt is met een stemmingsstoornis en hechtingsstoornis zit hij al zeker tot zijn 18 bij een speciaal pleeggezin , damy en kenji m'n twee jongste zitten bij de onthaalmoeder waar ze zijn opgegroeid als baby toen ik nog werkte , een paar maand terug weer die diagnose dat kenji autistisch is  , was weer super traag maar mede dankzij de therapie stond ik beter voor hem klaar dan toen ik de diagnose kreeg van menno waarbij ik moest opgenomen worden door een inzinking. nu was tibo heel ongelukkig in puurs en ik heb heel hard gestrijd om hem daar weg te halen wat mij nu sinds april ook gelukt was ( alle kids staan onder het jeugdcomite waar ik rekening mee moet houden)  de pleegmama van de kleintjes damy en kenji  (ook een goede vriendin van me geworden) was bereid om tibo in huis te halen daar zij een plaats vrijkreeg doordat een ander pleegkind van haar uit het huis vertrok . tibo heeft altijd een heel onzeker ventje geweest door alle omstandigheden die gebeurd zijn geweest en blijkbaar is er in puurs veel gebeurd waarover hij niets wil vertellen , pesterijen van hun zoon , veel alleen gelaten thuis (urenlang dan) , meer weten we niet, nu na al wat hij vertelde is hun toestemming als pleegouders ingetrokken en mogen ze geen kinderen meer ontvangen maar tibo is getraumatiseerd , hij plast in zijn broek , ook zijn grote boodschap doet hij in zijn broek , je moet echt alle stegen hem zeggen , doe u sokken aan , doe u broek aan , mond afkuisen na het eten  ( al mijn kids doen dit ritme al automatisch) soms word ik er paranoia van dat hij (den oudste) zich soms gedraagt als een baby , je kan niet meer weggaan want zelfs in de winkel laat hij zen plas lopen , maar je kan het hem ook niet kwalijk nemen , wat heeft hij allemaal meegemaakt in puurs?  nu hebben anderen voor mij ook de knoop doorgehakt , ook hij moet getest worden , ze vertelden me al langer dat ook hij fladdert met zijn handen en bepaalde tics heeft maar ligt het nu alleen aan mij maar ik zie dit niet aan hem , nu heeft de school een brief meegegeven dat hij toch getest moet worden , zijn gedrag is niet normaal zeggen ze, als ze hun stem verhogen omdat hij stout is verstijfd hij en hij schrikt zo hard van robuuske bewegingen precies alsof hij alle dagen slaag krijg ... we hebben een afspraak in het universitair ziekenhuis voor hem , maar ik beken eerlijk , ik dnek niet dat ik het nogmaals aankan , weer een diagnose dat een zoon van me ''anders'' is gaat mijn petje te boven , ik probeer alles op alles te zetten om niet onderuit te zakken en heb sinds vandaag terug m'n hypnosecd uit de lade gehaald maar het is zwaar , zo zwaar ....heb ik dan zo gefaald dat al m'n kinderen anders zijn?

anders zijn is niet slecht , ik bewonder hun eigen wereldje wel en wou soms wel dat ik zelf zo m'n eigen kijk op de dingen heb maar toch heb je de droom als ze geboren worden dat ze gezond groot zullen worden , mooie job  en een mooi huis en vrouw en kinderen , weet je wel ...

ik hoop maar dat ik zo sterk blijf en dat ik niet zal hervallen door al deze draagkracht ...

lieve Dollydotteke,