nee niet nog een keer , ...

boek wrote: hier word ik even stil van, en ja we willen allemaal graag dat onze kinderen gezond zijn en ja ik heb makkelijk praten want ja die van mij zijn "' '" en ik  verwijt je niets je hebt gewoon pech omdat je graag gezonde kinderen wou en je bijzondere kinderen heb gekregen met hun eigen gaven en kunnen en je het even niet ziet zitten is niet erg maar heel begrijpelijk we willen zo graag onze kinderen zelf opvoeden, dit lukt nu even niet je krijgt er hulp bij, recht je schouders hoofd omhoog en eens lukt het jouw ook, probeer de kleine zonnestraaltjes op te pikken heel veel sterkte en liefs

wat mooi gezegd Tineke. Ik wil mij daar bij aansluiten

heel veel sterkte en kracht, wat verschrikkelijk allemaal. bij het lezen krijg ik een knoop in mijn maag.

Je moet gewoon sterk zijn. Het belang van de kinderen staat voorop. Misschien is hij (licht) autistisch. Laat school het onderzoeken.

Och dollydotteke,

Dit is heel groots en heel complex, voor jullie allemaal.
Jij hebt al genoeg aan jezelf. Dan nog 4 kinderen, en
alles wat daaromheen nog gebeurd is. Nu de grootste zorg
om
Tibo. Wat heb ik te doen met hem. Ik hoop dat de
uitslagen van alle onderzoeken mee gaan vallen, al zal er
hoe dan ook zorg gaan worden verleend. Persoonlijk denk
ik dat dit toch ook wel het beste is. Immers er is iets
wat dit gedrag oproept. Of door een aangedaan trauma, of
door iets van zichzelf. Beiden kan het kind zelf niet
hanteren.
Gelukkig heb je nu een vriendin/pleegmoeder die goed
voelt. Ik hoop dat het tij nu gaat keren.

Liefs Rosemarie

Och lieverd!
Wat vreselijk om dit nou toch te lezen. Ik heb je leren 'kennen' als een hele zorgzame vrouw, en ondanks dat jij zoveel problemen om je heen hebt ben je helemaal niet iemand die er bij neer gaat zitten en enkel over zichzelf praat of bezig is met zichzelf, maar juist constant bezig met alles om je heen om het zo goed mogelijk te leiden.
Je hebt al heel goed je best gedaan door je intuitie te laten spreken en je zoon weg te halen toen hij zich ongelukkig voelde. Wat heerlijk voor hem dat hij nu wel mag wonen bij zijn kleine broertjes en bij een vrouw die hem kent zoals hij is. Is hij wel zindelijk geweest trouwens? Misschien heb ik daar even overheen gelezen.
Het is heel goed dat alles onderzocht wordt, want zelfs als hij ook een diagnose krijgt, dan verandert dat niets aan zijn persoontje, maar alleen aan de hulp en therapie die hij gaat krijgen. Dan kan het allemaal nog reuze mee vallen, want dan zet je in ieder geval telkens stapjes vooruit! Ook als er niets uit komt, dan is het tenminste duidelijk dat het dááraan niet ligt en kan dat weggestreept worden.
Seksueel misbruik, dat is nogal wat.. Zou dat gebeurd kunnen zijn in het pleeggezin? Kon je het vinden met de pleegouders? Gelukkig kan hij nog even een tijdje lekker tot rust komen bij zijn nieuwe-en toch vertrouwde pleeggezin! Heel fijn dat deze mevrouw ook een vriendin van jou is geworden, dat lijkt me zo veel makkelijker als je iets wilt bespreker en veel dichterbij voor je gevoel dan wanneer je alles via officiele instanties moet regelen.

Doe gewoon wat je hart je ingeeft. Jij bent de mama en in jouw hart ken je jouw jongens. Het is heel goed dat jij bepaalde keuzes maakt, zoals niet meegaan zodat hij niet meekrijgt dat jij er mee zit. Ook misschien makkelijker voor hem, want hij voelt vast wel aan dat het jou ook pijn doet als hij bepaalde dingen zal toegeven en wil jou geen pijn doen. Je krijgt wel heel veel op je bord zo, maar zet door voor die kindjes van je! Jullie hebben allemaal een hele weg te gaan, maar jullie komen er wel en dan zullen ze weten dat mama voor ze gevochten heeft.

Hoe voelt je man zich hieronder? Een hele dikke knuffel!

....ook ik weet hier geen woorden voor, ik kan alleen maar heel veel sterkte wensen

ik weet ook niets te zeggen dan

Heeel veeel sterkte

Tineke01 wrote: Na alles gelezen te hebben kan ik me alleen maar met de beste bedoelingen aansluiten bij de vorige dames. Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe. Groetjes Tineke01

ook van mij

ooo wat een heftig verhaal

ik wens je veel sterkte toe

Lieve Dollydotteke, ik schrik behoorlijk  van je hele verhaal en weet even niks te zeggen. alleen dat het niet aan jou ligt dat je kinderen anderkinderen zijn.

Tegenwoordig hebben we heel veel anderkinderen en de een is wat meer anders dan de andere, ieder heeft een andere begeleiding nodig en ik hoop voor je dat al je kinderen een goede begeleiding krijgen en zo voort kunnenin deze moeilijke maatschappij.

Ik hoop ook voor jou dat je het allemaal een plaatsje kunt geven, neem daar hulp voor want alleen is het veel te zwaar. Ik kan niet vinden in je verhaal of er ook een vader in het gezin is of dat je er helemaal alleen voor staat. Dat zou ook schelen in je strijd, een man en vader voor je jongens waar je op kunt bouwen maar als die er niet is dan moet je zeker zorgen voor hulp.

Ik kan je verder alleen maar heel veel sterkte wensen en hoop dat er voor je zoons een hele goede hulp komt. Andere dames hier hebben al zo veel gezegd en daar zitten hele wijze dingen bij, ik hoop dat je er wat mee kunt.
Weet dat je hier altijd je verhaal kwijt kunt, genoeg mensen die je verhaal lezen en je eventueel wat raad geven.

Nogmaals heel veel sterkte en voor jou een dikke knuffel. 

LIefs Meia.